Gjykata e Lartë1. Jurisprudencë e përzgjedhur
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
I. Vendimi nr.00-2024-4721(368), datë 24.09.2024 i KAGJL
Maksima - 1. Nëse palët, për shkak të formimit profesional ose funksionit që ushtrojnë, zotërojnë njohuritë e duhura të ligjit material dhe procedural, në një nivel të njëjtë ose më të lartë se të avokatit të licensuar dhe këto njohuri janë vlerësuar nga autoritetet përgjegjëse sipas ligjit, nuk është e detyrueshme përfaqësimi i tyre me avokat në Gjykatën e Lartë. 2. Në procedurat e lëvizjes paralele apo të ngritjes në detyrë, magjistrati gjyqtar ka të drejtë të kandidojë në jo më shumë se tre pozicione të lira në proces. Magjistrati gjyqtar mund të tërhiqet nga pozicionet e lira ku ka kandiduar, deri në momentin e verifikimit të kritereve nga Këshilli i Lartë Gjyqësor
Fjalë kyçe – përfaqësimi i detyrueshëm me avokat, magjistrat, gjyqtar, lëvizje paralele, ngritje në detyrë, pozicione të lira, verifikim i kritereve ligjore, heqje dorë nga kandidimi, revokim kërkese
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje rezulton se magjistrati gjyqtar ka aplikuar për lëvizje paralele dhe ngritje në detyrë, në disa pozicione të shpallura nga Këshilli i Lartë Gjyqësor, duke tejkaluar numrin maksimal të parashikuar nga ligji nr.96/2016, i ndryshuar. Në vijim, ai tërhoqi disa nga kandidimet e tij në pozicionet ku kishte aplikuar dhe më pas revokoi tërheqjen nga këto kandidime. Në vendim KAGJL: a) legjitimoi përfaqësimin e gjyqtarit pa avokat në Gjykatën e Lartë, si një rast përjashtimor, për shkak të njohurive juridike që disponon; b) rithekson numrin maksimal të kandidimeve të magjistratit gjyqtar për lëvizje paralele dhe për ngritje në detyrë; c) legjitimon tërheqjen e magjistratit nga kandidimi me kërkesë me shkrim dhe përcakton edhe fazën procedurale të tërheqjes së tij nga kandidimi; ç) u shpreh mbi pa-revokueshmërinë e tërheqjes së tij nga kandidimi.
II. Vendimi nr.00-2024-5280(96), datë 07.03.2024 i KAGJL
Maksima - 1. Rivlerësimi i tatimit mbi fitimin duhet të bazohet vetëm në provizionet e njohura sipas Standardeve Ndërkombëtare të Raportimit Financiar, pa tejkaluar kufizimet e vendosura nga Banka e Shqipërisë. 2. Rivlerësimi tatimor që bazohet në krahasimin e dy sistemeve të ndryshme të raportimit financiar është i pambështetur në ligj. 3. Penalitetet për deklarim të pasaktë tatimor zbatohen vetëm kur ekziston një detyrim i papaguar.
Fjalë kyçe - detyrim tatimor, tatim mbi fitimin, rivlerësim tatimor, shpenzime të zbritshme, provizione bankare, bilanc, pasqyra financiare, Standardet Ndërkombëtare të Raportimit Financiar (SNRF), Rregullore e Bankës së Shqipërisë, tepricë kreditore, gjobë tatimore
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje rezulton se organet tatimore kanë ushtruar kontroll mbi një subjekt bankar dhe kanë rivlerësuar tatimin mbi fitimin, duke konstatuar se shpenzimet e provizioneve të llogaritura sipas Standardeve Ndërkombëtare të Raportimit Financiar (SNRF) ishin të ndryshme nga ato të përcaktuara sipas rregulloreve të Bankës së Shqipërisë. Si rezultat, subjekti është ngarkuar me detyrime tatimore shtesë dhe penalitete për deklarim të pasaktë tatimor. Në vendim KAGJL vlerësoi se fitimi i tatueshëm përllogaritet në bazë të bilancit të hartuar sipas ligjit për kontabilitetin dhe pasqyrat financiare. Kolegji shpjegon provizionet bankare dhe shpenzimet e zbritshme, duke vendosur mbi metodologjinë e zbatueshme në rastin e rivlerësimit të tatim-fitimit. Ky rivlerësim duhet të mbështetet tek shpenzimet e provizioneve të njohura sipas SNRF, pa tejkaluar kufizimet e vendosura nga Banka e Shqipërisë. Kolegji sqaron se rimarrja e tatueshme për bankat ndodh atëherë kur ka rikuperim real të kredive nga tatimpaguesi. Gjithashtu, shpjegon rastet se kur mund të vendosen penalitete nga autoritetet tatimore për deklarim të pasaktë tatimor.
III. Vendimi nr.00-2024-4584(501), datë 21.11.2024 i KAGJL
Maksima - 1. Të drejtat e punëmarrësit kundrejt punëdhënësit parashkruhen brenda 3 vjetëve nga lindja e tyre. 2. Në mungesë të kompensimit me ditë pushimi, punonjësi i administratës publike ka të drejtë që të kompensohet financiarisht për orët e punës jashtë orarit zyrtar
Fjalë kyçe – të drejtat e punëmarrësit, parashkrim i padisë, kompensim financiar, orë pune jashtë orarit, ditë pushimi, administratë publike
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje rezulton se punonjësi i administratës publike ka kërkuar kompensim financiar për orët e punës jashtë orarit në ditët e pushimit javor dhe festat zyrtare, me pretendimin se nuk është kompensuar as me ditë pushimi dhe as me pagesë shtesë. Pasi analizoi nenet 87 dhe 91, të Kodit të Punës, si dhe vendimin nr. 511, datë 24.10.2002, të Këshillit të Ministrave, të ndryshuar, KAGJL përcakton kushtet e dhënies së kompensimit financiar ndaj punonjësit të administratës publike për punën e kryer jashtë orarit zyrtar dhe orienton gjykatën administrative për detyrat gjatë shqyrtimit të mosmarrëveshjeve të tilla.
IV. Vendimi nr.00-2024-4794(475), datë 12.11.2024 i KAGJL
Maksima - 1. Vendimi gjyqësor është i pavlefshëm, kur nuk dallohet qartë shumica vendimmarrëse brenda tij, për shkak se çdo anëtar i trupit gjykues ka një mendim të tij, përfshirë këtu dhe pakicën që voton kundër. 2. Mungesa e shumicës vendimmarrëse në vendimin gjyqësor bie ndesh me parimin e arsyetimit të vendimit
Fjalë kyçe - vendim gjyqësor i pavlefshëm, shumicë vendimmarrëse, arsyetim i vendimit, mendim paralel, mendim pakice
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje rezulton se Gjykata Administrative e Apelit ka shqyrtuar një mosmarrëveshje administrative me trup gjykues prej tre anëtarësh, të cilët kanë mbajtur tre qëndrime të ndryshme në një vendim gjyqësor. Dy gjyqtarë kanë votuar pro pranimit të pjesshëm të padisë, ku njëri prej tyre duket se ka dhënë një mendim paralel, i cili krijon një paqartësi sa i përket arsyetimit të vendimit të shumicës në tërësi, ndërsa gjyqtari i tretë ka votuar kundër, duke u shprehur se ka qenë për pranimin e padisë. Vendimi të dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me trupë të përbërë me tre gjyqtarë, kur gjyqtarët nuk arrijnë një shumicë të qartë vendimmarrëse, duke votuar në tri mënyra të ndryshme për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative, bie ndesh me parimin e arsyetimit të vendimit gjyqësor, pasi mungesa e një shumice të qartë krijon paqartësi mbi përmbajtjen e tij. Një mendim paralel nuk duhet të çojë në një zgjidhje të ndryshme të çështjes.
V. Vendimi nr.00-2024-4863(522), datë 05.12.2024 i KAGJL
Maksima - 1. Në çështjet administrative tatimore gjykata cakton ekspertë për përllogaritjen e detyrimit tatimor, analizon skemën zinxhir të bartjes së TVSH në raport me llojin e veprimtarisë kontraktore, si dhe vlerëson rregullshmërinë fiskale të faturave tatimore për të cilat është paguar TVSH dhe kërkohet rimbursimi i saj.
Fjalë kyçe - detyrim tatimor, rregullshmëri fiskale, fatura tatimore, dokumentacion justifikues, akt ekspertimi, ekspert, TVSH
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje rezulton se pala paditëse ka kundërshtuar njoftim vlerësimin tatimor të Drejtorisë së Tatimpaguesve të Mëdhenj, duke pretenduar se detyrimi i përcaktuar për TVSH dhe tatim-fitimin ishte i pabazuar. Në vendim KAGJL vlerëson se gjykata duhet të kryejë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në çështjet administrative tatimore. KAGJL përcakton detyrimin e gjykatës për të caktuar ekspertë në përllogaritjen e detyrimit tatimor, për të analizuar skemën zinxhir të bartjes së TVSH-së në raport me llojin e veprimtarisë kontraktore dhe për të vlerësuar rregullshmërinë fiskale të faturave tatimore për të cilat është paguar TVSH, nëse këto fatura janë lëshuar sipas legjislacionit tatimor dhe përbëjnë dokumentacion justifikues.
VI. Vendimi nr.00-2024-4621(499), datë 21.11.2024 i KAGJL
Maksima - 1. Mosveprimi administrativ është mungesa e veprimit të organit publik për t`u shprehur me vendim përfundimtar mbi kërkesën e palës pjesëmarrëse në një procedurë administrative, ku si pasojë cenohen të drejtat dhe interesat e saj legjitime. 2. Në mungesë të një vendimi përfundimtar nga organi publik, gjykata administrative shqyrton ligjshmërinë e mosveprimit dhe mund të vendosë detyrimin e organit publik për t’u shprehur për kërkesën e paraqitur nga pala. 3. Organi publik duhet të përfundojë procedurën administrative të privatizimit të truallit me një vendim përfundimtar, kur pala pjesëmarrëse ka plotësuar të gjitha kërkesat për privatizimin e truallit sipas ligjit dhe akteve nënligjore.
Fjalë kyçe - mosveprim administrativ, organ publik, vendim përfundimtar, kontroll gjyqësor, detyrim i organit për të vepruar, privatizimi i truallit, privatizim, pronësi, regjistrim pronësie
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje rezulton se pala paditëse ka kërkuar detyrimin e organit publik për të përfunduar procedurën administrative të privatizimit të truallit përreth një objekti të privatizuar, duke argumentuar se kishte përmbushur të gjitha kërkesat ligjore për këtë qëllim. Organi publik nuk është shprehur përfundimisht mbi këtë kërkesë, duke mos nxjerrë një vendim administrativ të qartë dhe duke kërkuar nga pala paditëse të rifillonte procedurën nga e para. Në vendim KAGJL vlerëson kuptimin e mosveprimit administrativ dhe pasojat që sjell për të drejtat subjektive dhe interesat e ligjshëm të palës. Gjithashtu KAGJL vlerëson se, kur gjykata administrative konstaton një mosveprim të paligjshëm nga organi publik, ajo ka të drejtë ta detyrojë atë të shprehet ose të veprojë administrativisht..
VII. Vendimi nr.00-2024-4652(508), datë 21.11.2024 i KAGJL
Maksima - 1. Kontratat administrative për realizimin e masterplanit të njësisë së vetëqeverisjes vendore (komunë) rregullohen sipas Kodit Civil dhe ligjit për planifikimin e territorit. 2. Përmbushja e detyrimit kontraktor (dhënia e pagesave) nga organi publik në kontratat administrative me kusht, bëhet vetëm pasi kontraktori të ketë plotësuar kushtet sipas kontratës. 3. Edhe sikur kushti i vendosur në kontratë të jetë një ngjarje e sigurt që do të ndodhë në të ardhmen, organi publik përmbush detyrimin kontraktor vetëm pas plotësimit të tij.
Fjalë kyçe - kontratë administrative, njësi e qeverisjes vendore kontratë me kusht, detyrim kontraktor, kusht kontraktor, masterplan, komunë, planifikim territori, miratim nga Këshilli i Rregullimit të Territorit, ngjarje e sigurt, kamatëvonesë
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje rezulton se pala paditëse ka lidhur një kontratë administrative me Këshillin e Qarkut X për realizimin e masterplanit të komunës Y, duke përcaktuar pagesën në dy faza. Pala paditëse ka pretenduar se, ndonëse ka përmbushur detyrimet e saj kontraktore, nuk është likuiduar vlera e plotë e kontratës dhe ka kërkuar pagesën e diferencës dhe kamatëvonesave për pagesat e vonuara. Pala e paditur ka argumentuar se pagesa e fazës së dytë nuk mund të kryhej pa miratimin e projektit nga KKT dhe publikimin në portalin e AKPT. KAGJL në kët vendim sqaron: natyrën e kontratave administrative për realizimin e masterplaneve të njësive të qeverisjes vendore dhe ligjet e zbatueshme për rregullimin e tyre; kuptimin e kontratave me kusht dhe momentin e lindjes së detyrimit të organit publik për të përmbushur detyrimet financiare ndaj kontraktorit; vlefshmërinë e pretendimeve të palës paditëse për pagesën e detyrimeve të papaguara, duke vlerësuar nëse janë përmbushur kushtet kontraktore; ndikimin e një ngjarjeje të sigurt (si miratimi nga KKT) në përmbushjen e detyrimit kontraktor të organit publik dhe llogaritjen e kamatëvonesave. Sipas KAGJL, përmbushja e detyrimit financiar nga organi publik duhet të ndodhë vetëm pasi kontraktori të ketë realizuar të gjitha kushtet e parashikuara në kontratë dhe të jetë plotësuar faza e dytë e projektit.
VIII. Vendimi njësues nr.00-2024-5431(435), datë 23.10.2024 i KAGJL
Maksima – 1. Statusi i punonjësve të Policisë së Shtetit, i miratuar me hyrjen në fuqi të ligjit nr.108/2014, u njeh punonjësve të Policisë së Shtetit të drejtën për të kërkuar në rrugë gjyqësore rikthimin në detyrë, në rastet kur konstatohet paligjshmëria/pavlefshmëria e aktit të përjashtimit apo të lirimit nga Policia e Shtetit.
Fjalë kyçe - punonjës i Policisë së Shtetit, rikthim në detyrë, paligjshmëria e përjashtimit, paligjshmëria e lirimit, pavlefshmëria e lirimit
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje rezulton se paditësi, një punonjës i Policisë së Shtetit, ka kundërshtuar urdhrin e lirimit nga detyra, duke kërkuar anulimin e tij dhe rikthimin në detyrë. Gjykata Administrative e Apelit, duke ndryshuar vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë, ka pranuar padinë dhe ka urdhëruar rikthimin e tij në një pozicion të barazvlefshëm. Ky qëndrim i dy gjykatave ndryshon nga vendimi i mëparshëm i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, që nuk e njihnin rikthimin në detyrë për këtë kategori punonjësish. Në këtë kontekst, KAGJL analizon statusin ligjor të punonjësve të Policisë së Shtetit sipas ligjit nr. 108/2014 dhe ndërhyrjeve të mëvonshme ligjore, duke vlerësuar se, ndryshe nga qëndrimi i mëparshëm, ky ligj njeh të drejtën e rikthimit në detyrë për punonjësit që janë larguar në mënyrë të paligjshme. KAGJL konstaton se ndryshimet ligjore kanë ndikuar në rishikimin e qëndrimit të mëparshëm gjyqësor dhe se punonjësit e Policisë së Shtetit duhet të kenë të njëjtën mbrojtje juridike për rikthimin në punë, njësoj si nëpunësit civilë. Për këtë arsye, KAGJL vendosi njësimin e praktikës gjyqësore, duke njohur të drejtën e rikthimit në detyrë të punonjësve të Policisë së Shtetit në rastet e largimeve të paligjshme.
IX. Vendimi nr.00-2024-5432(403), datë 07.10.2024 i KAGJL
Maksima – 1. Magjistrati prokuror nuk legjitimohet që të kundërshtojë në gjykatë aktin e Këshillit të Lartë të Prokurorisë për transferimin e përkohshëm në detyrë apo për caktimin e përkohshëm në detyrë, nëse nuk provon cenimin e interesave të tij të ligjshëm. 2. Në paditë që nuk mund të ngrihen futen të gjitha ato raste ku vërtetohet ekzistenca e prezumimeve procedurale negative, që kanë lindur përpara kohës së ngritjes së padisë, ose rastet kur në aspektin material kërkohet mbrojtja gjyqësore e një situate faktike të cilës nuk i është rezervuar statusi i një të drejtë të mbrojtur sipas normave të rendit juridik shqiptar ose në rastet kur kërkimet e padisë janë haptazi abuzive.
Fjalë kyçe - Magjistrat, prokuror, caktimi i përkohshëm, transferim i përkohshëm, vijim i caktimit, pozicion i përkohshëm, pozicion i përhershëm, karrierë e prokurorit, rikthim në detyrë, padi që nuk mund të ngrihet, pushim i gjykimit
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje, rezulton se një magjistrat prokuror ka kundërshtuar vendimin e Këshillit të Lartë të Prokurorisë (KLP) për moscaktimin e tij në një pozicion të përkohshëm si prokuror pranë Gjykatës së Apelit të Juridiksionit të Përgjithshëm. KAGJL vlerëson se një magjistrat prokuror mund të kundërshtojë në gjykatë aktin e KLP për transferimin ose caktimin e përkohshëm në detyrë, vetëm nëse provon se kjo vendimmarrje ka cenuar interesat e tij të ligjshëm dhe ka ndikuar në karrierën e tij. Në këtë kontekst, kolegji përcakton edhe rastet kur një padi nuk mund të ngrihet, si në situatat kur mungon një bazë ligjore për mbrojtje gjyqësore, kur ekzistojnë pengesa procedurale ose kur kërkesat janë haptazi abuzive. Gjithashtu, Kolegji vlerëson se një magjistrat ka të drejtë të kërkojë rikthimin në detyrë vetëm nëse bëhet fjalë për një pozicion të përhershëm, dhe jo për një caktim të përkohshëm, i cili nuk krijon një të drejtë të garantuar për vijimin në atë detyrë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
I. Vendimi njësues nr.00-2024-2155(107), datë 24.04.2024 i KPGJL
Maksima - 1. Neni 334, ndonëse është një dispozitë e Kodit Penal, në raport me nenin 28, paragrafët 5 e 6 të këtij Kodi nuk është një vepër penale më vete, por një dënim që i shtohet dënimit të caktuar nga gjykata për veprën penale konkrete të kryer nga organizatori apo pjesëmarrësi në një organizatë kriminale ose në një grup të strukturuar kriminal. Veprat penale të parashikuara në nenet 333 dhe 333/a të Kodit Penal janë vepra penale formale, që nënkupton se personi dënohet për kryerjen e këtyre veprave (në formën e krijimit, organizimit, drejtimit apo pjesëmarrjes), pavarësisht nëse kryen apo jo ndonjë vepër penale konkrete. 2. Zbatimi i nenit 334 të Kodit Penal në raport me nenet 333 dhe 333/a të këtij Kodi, nuk cenon parimin e mosgjykimit dy herë për të njëjtin fakt penal (sipas nenit 7 të KPP), pasi neni 334 është një dënim i shtuar vetëm kur pjesëtarët e organizatës kriminale apo grupit të strukturuar kriminal kryejnë një vepër penale konkrete. Veprat penale “Organizatë kriminale”/“Grupi i strukturuar kriminal” kryhen në formën e krijimit, organizmit, drejtimit apo pjesëmarrjes dhe cilësohen nga Kodi Penal si vepra penale më vete. Kodi Penal ndëshkon jo vetëm kryerjen e veprave penale konkrete në kuadër të një organizate kriminale apo grupi të strukturuar kriminal, por edhe vetë krijimin, organizimin, drejtimin apo pjesëmarrjen në një organizatë kriminale apo grup të strukturuar kriminal, parashikuar si vepra penale më vete, sipas neneve 333 dhe 333/a të Kodit Penal. 3. Neni 334 i Kodit Penal nuk është një dispozitë që zbatohet veçmas (nuk është vepër penale), por është dënim i shtuar që shoqëron dispozitën penale e cila parashikon figurën e veprës penale konkrete të kryer nga organizata kriminale ose grupi i strukturuar kriminal.
Fjalë kyçe - mosgjykimi dy herë për të njëjtin fakt, dënim i shtuar, organizatë kriminale, grup i strukturuar kriminal, vepër penale më vete
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje, KPGJL vlerësoi me rëndësi njësimin e praktikës gjyqësore si pasojë e qëndrimeve të ndryshme ku janë trajtuar çështje të zbatimit të dispozitave penale materiale, neneve 333, 333/a dhe 334 të KP. Konkretisht, në disa vendime Kolegji ka çmuar të drejtë qëndrimin se krijimi apo pjesëmarrja në një grup të strukturuar kriminal përthithet nga aplikimi i nenit 334/1 i këtij Kodi dhe në raste të tjera, Kolegji ka mbështetur vendimmarrjet ku është disponuar për deklarimin fajtor të gjykuarve si për veprën penale të parashikuar nga neni 333/a i KP, ashtu edhe për zbatimin e nenit 334 të këtij Kodi si shtesë dënimi kur vepra penale konkrete është kryer në kuadër të kësaj formë të veçantë bashkëpunimi. Në këto raste, gjykata e faktit dhe Kolegji Penal kanë argumentuar se vepra penale e krijimit apo pjesëmarrjes në grupin e strukturuar kriminal konkurron me veprat e tjera të kryera nga ana e grupit të strukturuar dhe nuk përthithet nga këto vepra. Si rrjedhim, KPGJL vendosi njësimin e praktikës.
II. Vendimi nr.00-2024-1547(227), datë 26.09.2024 i KPGJL
Maksima - Mungesa e aktit të njoftimit të akuzës nuk sjell pasoja procedurale në vlefshmërinë e procedimit penal dhe as pushimin e tij, përsa kohë kërkesa për dërgimin e çështjes ne gjyq dhe aktet/provat ku mbështetet akuza, janë në përputhje me kërkesat e nenit 331 të KPP.
Fjalë kyçe - akt i njoftimit të akuzës, vlefshmëri e procedimit, ushtrim i ndjekjes penale, thirrje e të pandehurit në gjykim, pushim i çështjes
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje, rezulton se gjykatat e faktit e kanë mbështetur vendimmarrjen e tyre për pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurës, me argumentin se në dosjen e prokurorisë mungon vendimi për marrjen të pandehur dhe njoftimin e akuzës e si rrjedhojë, nuk ka një akuzë penale në konceptin juridiko-penal në ngarkim të saj. Për sa më sipër, Kolegji vlerëson se duhen theksuar dispozitat procedurale penale të zbatueshme, për të kuptuar rëndësinë e aktit të njoftimit të akuzës në raport me ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori. Në rastin konkret, prokuroria ka ushtruar ndjekjen penale dhe shtetasja ka marrë cilësinë e të pandehurës, në përputhje me dispozitat procedurale penale. Disponimi i gjykatave të faktit për pushimin e çështjes për shkak se mungon akti i njoftimit të akuzës sipas nenit 34 të KPP është haptazi në kundërshtim me ligjin procedural penal. Asnjë dispozitë procedurale penale nuk e lidh ushtrimin e ndjekjes penale me njoftimin formal apo me aktin e njoftimit të akuzës, e për më tepër neni 34 i KPP nuk parashikon pasoja procedurale në drejtim të procedimit penal dhe vlefshmërisë së tij. Fakti që në rastin konkret nuk është përfshirë akti i njoftimit të akuzës apo letra e të drejtave, nuk cenon ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori apo thirrjen për gjykim të të pandehurës, përsa kohë kërkesa për dërgimin e çështjes ne gjyq dhe aktet/provat ku mbështetet akuza, janë në përputhje me kërkesat e nenit 331 të KPP.
III. Vendimi nr.00-2024-1609(237), datë 03.10.2024 i KPGJL
Maksima - Vijimi i procesit gjyqësor është vlerësim ekskluziv i gjyqtarit që plotëson trupën gjyqësore dhe nuk mund t’i nënshtrohet vlerësimit nga një gjykatë më e lartë.
Fjalë kyçe - vijimi i procesit gjyqësor, vlerësim ekskluziv, diskrecion, gjyqtar që plotëson trupin gjykues
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje rezulton se, pasi është çelur seanca gjyqësore në shkallë të parë relatori i çështjes ka njoftuar ndryshimin e trupit gjykues, sepse gjyqtarja ka paraqitur kërkesë për të hequr dorë nga gjykimi i kësaj çështje (pasi ka qenë gjyqtare e hetimeve paraprake në një procedim të lidhur me këtë çështje) që është pranuar nga kryetari i kësaj gjykate. Gjatë hedhjes me short është përcaktuar fillimisht gjyqtari relator dhe anëtari i trupit gjykues, që kanë qenë dakord me vazhdimin e procedurës ku është lënë. Shkalla e dytë e gjykimit ka vlerësuar të papajtueshme pjesëmarrjen e gjyqtarit vetëm për faktin se ai ka marrë pjesë në gjykim, duke mos konsideruar faktin e heqjes dorë nga gjykimi i çështjes dhe zëvendësimin e saj me një gjyqtar tjetër, dhe vullnetin e këtij të fundit për të vijuar gjykimin në këtë fazë të procesit. KPGJL vlerësoi se, në rrethana të tilla procedurale, fillimi i procesit të gjykimit nga fillimi, apo vijimi i tij në momentin procedural ku ka ngelur është një vlerësim ekskluziv/diskrecion vetëm i gjyqtarit që hyn në përbërje/plotëson trupin gjykues dhe nuk mund t’i nënshtrohet vlerësimit nga një gjykatë më e lartë (gjykatës së apelit në këtë rast).
IV. Vendimi nr.00-2024-1633(244), datë 10.10.2024 i KPGJL
Maksima - Eksperti nuk nxjerr përfundime lidhur me mekanizmin e ngjarjes, por ndihmon me përfundimet e tij shkencore të cilat, të marra e të analizuara në tërësi me provat e tjera, e çojnë organin procedues në përfundimet përkatëse. Gjykatat duhet të argumentojnë pranimin ose jo të mendimit të ekspertit gjatë çmuarjes së provave.
Fjalë kyçe - akt ekspertimi, mendim i ekspertit, çmuarja e provës
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje trajtohet vepra penale e shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor, neni 290 i Kodit Penal. Gjykatat për të dhënë kuptimin e këtij neni, duhet t’i referohen Kodit Rrugor dhe akteve nënligjore të tij. Shkelja e rregullave të qarkullimit rrugor është evidentuar nga të dy drejtuesit e mjeteve (e drejta e përparësisë për të gjykuarin dhe shpejtësia e lejuar për drejtuesin tjetër). Gjatë këtij procesi penal janë kryer disa ekspertime autoteknike, ku ekspertët e caktuar kanë dhënë mendimin e tyre lidhur me shkakun teknik të aksidentit (duke u konsideruar herë shkelja e kryer nga i gjykuari dhe herë shkelja e drejtuesit tjetër). Në akt ekspertimin e fundit kryer nga një grup ekspertësh është gjendur shkak teknik i ndodhjes së aksidentit, shkelja e drejtuesit tjetër të mjetit dhe jo e të gjykuarit, për të cilën gjykatat e faktit nuk janë pajtuar me konkluzionin e mësipërm, pa argumentuar përse dhe kanë marrë vendim pa referuar aktin e ekspertimit ku janë bazuar. KPGJL theksoi në këtë çështje se gjykatat nuk kanë dhënë arsye lidhur me çmuarjen e provës me ekspert, duke e argumentuar bindjen e tyre në bazë të një vlerësimi unitar të provave, në përputhje me nenin 152 të KPP, pa i dhënë vlerë të paracaktuar asnjë prove. Aktet e ekspertimit, i nënshtrohen vlerësimit të gjykatës duke i çmuar ato bashkë me provat e tjera të administruara gjatë shqyrtimit gjyqësor, ato ndihmojnë gjykatën në këtë mënyrë të arrijnë në përfundime sa më të drejta në zgjidhjen e çështjes. Nëse gjykatat nuk pranojnë mendimin e ekspertit duhet të paraqesin argumente bindëse. Nuk është dhënë vendim i arsyetuar në mënyrë që fajësia e të gjykuarit të konsiderohet e arsyetuar mjaftueshëm dhe në standardin e kërkuar në procesin penal “përtej çdo dyshimi të arsyeshëm”.
V. Vendimi nr.00-2024-1691(259), datë 17.10.2024 i KPGJL
Maksima – Në parashtrimin e mendimit paralel/konkurrues me arsyetimin e shumicës duhet trajtuar me shumë kujdes çështja e ligjit për të cilin po jepen argumentet shtesë apo paralele/konkurruese, në funksion të qartësisë së arsyetimit të vendimit gjyqësor.
Fjalë kyçe – vendim kolegjial, mendim paralel, e drejta e mbrojtjes, arsye të qarta dënimi
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje trajtohet vendimarrja e Gjykatës së Posaçme të Apelit, ku secili prej anëtarëve ka pasur mendim të ndryshëm lidhur me mënyrën e zgjidhjes së çështjes, të cilën e kanë reflektuar në vendimmarrje. Një prej anëtarëve ka vendosur kundër, ndërsa dy prej gjyqtarëve nuk kanë arritur dot në një mendim sa i përket mënyrës së cilësimit ligjor të fakteve penale objekt akuze dhe interpretimin e ligjit procedural dhe atij material, duke u shprehur me mendim paralel njëri prej gjyqtarëve në shumicë. KPGJL thekson se ndryshe nga rasti i parashtrimit të mendimit kundër (pakicës), arsyetimi për mendimin paralel nuk ka një rregullim të posaçëm në ligjet procedurale shqiptare (qoftë ai penal, ashtu edhe në ligjin procedural civil) dhe në këtë çështje lidhet me verifikimin nëse ka kontradiktë mes arsyetimit dhe dispozitivit të vendimit të gjykatës së apelit (ku është disponuar për lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkalles së parë), në raport me përmbajtjen e aktit “mendim paralel” të redaktuar nga njëri prej anëtarëve të trupit gjykues që kanë formuar shumicën. Në këtë çështje, kuptohet qartë qëndrimi i gjyqtarit me mendimin kundër, por në raport me shumicën vendimmarrëse nuk është e qartë për cilat çështje të faktit apo të ligjit dy gjyqtarët që kanë formuar shumicën kanë qenë dakord, përsa kohë në arsyetimin e tij paralel gjyqtari shprehet në mënyrë të ndryshme si për faktin ashtu edhe për ligjin penal të zbatueshëm. Mendimi paralel nuk është në vetvete në shkelje të standardeve të procesit të rregullt ligjor por është e rëndësishme që mendimi i shumicës të jetë i qartë dhe i argumentuar, sepse ky është vendimi i detyrueshëm ligjor.
VI. Vendimin nr. 00-2024-1833(277), datë 04.11.2024 i KPGJL
Maksima - Mbrojtësi nuk heq dot dorë nga e drejta e ankimit pa pasur një tagër të shprehur nga personi që ai mbron.
Fjalë kyçe - proces i rregullt ligjor, vullnet i të përfaqësuarit, tagrat e përfaqësimit, të drejtat e mbrojtësit, e drejta e ankimit, heqje dorë nga ankimi
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje, rezulton se të gjykuarit e akuzuar për veprën penale “Falsifikimi i dokumenteve”, në bashkëpunim, kanë shprehur vullnetin e tyre për t’u përfaqësuar nga avokati i zgjedhur prej tyre në prokurat e posaçme të hartuara para noterit publik. Nëpërmjet mbrojtësit, të gjykuarit kanë paraqitur rekurs secili më vete, por me shkaqe të njëjta kundër vendimit të gjykatës së apelit, duke parashtruar të njëjtat shkaqe. Shkaku i parë i ankimit lidhet me pretendimin se ka shkelje të rëndë të ligjit procedural penal, pasi është vendosur mospranimi i ankimit, bazuar në heqjen dorë nga mbrojtësi, i cili nuk e ka patur një tagër të tillë. Shkaku i dytë lidhet me mosprovueshmërinë e faktit penal dhe mungesën e elementeve të veprës penale. Për sa më sipër, KPGJL shprehet se janë disa të drejta që i takojnë ekskluzivisht të pandehurit, të tilla si pranimi i kryerjes së veprës penale, kërkimi i gjykimit të shkurtuar, heqja dorë nga ankimi, duke siguruar kështu garanci për të pandehurin dhe zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor. Duke mos pranuar ankimet për shqyrtim, pa ndonjë shkak ligjor, të pandehurve i cenohet e drejta për t’u ankuar, e për më tepër kur të pandehurit kanë qenë të interesuar në kërkesën ankimore për të kërkuar pafajësi.
VII. Vendimi nr.00-2024-1801(271), datë 05.11.2024 i KPGJL
Maksima - Pretendimet për uljet, faljet, amnistitë, që i referohen periudhës së dënimit të kryer në shtetin e huaj apo që rregullohen nga ligjet e atij shteti, nuk mund të parashtrohen përpara gjykatës shqiptare, pas njohjes së vendimit.
Fjalë kyçe - ulje dënimi, amnisti, njohje e vendimit penal të huaj, ekzekutim vendimi, kohë e vuajtur dënimi, përllogaritje e dënimit
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje, rezulton se kërkesa objekt i këtij gjykimi lidhet me urdhërin e ekzekutimit për njohjen e vendimit penal të huaj dhe konvertimin e tij, me anë të së cilës, kërkuesi parashtron se nuk janë reflektuar/përllogaritur përfitimet /uljet e dënimit, që derivojnë nga dënimi i vuajtur në shtetin italian dhe gjithashtu nuk është përllogaritur dhe ulur koha e paraburgimit të vuajtur në shtetin italian nga kërkuesi. Sa më sipër, KPGJL shprehet se gjykata shqiptare, kur bën njohjen e vendimit penal të gjykatës së huaj, nuk shqyrton çështjen në themel dhe nuk verifikon provat e administruara nga gjykata e huaj por kushtet për mosnjohjen e tij dhe më tej konverton dënimin e caktuar në vendimin e huaj, me një nga dënimet e parashikuara për të njëjtin fakt nga ligji shqiptar. Në fazën e ekzekutimit të dënimit në Shqipëri, pas njohjes nga gjykata shqiptare, uljet, faljet ose amnistitë që mund të aplikohen/njihen, nuk mund t’i referohen periudhës së vuajtjes së dënimit në shtetin e huaj por gjejnë zbatim vetëm për rrethana faktike dhe ligjore të ndodhura në shtetin shqiptar. Të gjitha pretendimet për ulje dënimi, falje ose aministi që i referohen periudhës së dënimit të vuajtur në shtetin e huaj duhen parashtruar pranë institucioneve të atij shteti të huaj.
VIII. Vendimi nr.00-2024-1856(283), datë 19.11.2024 i KPGJL
Maksima – 1. Nuk mund të paraqitet ankim kundër vendimit të gjyqtarit të seancës paraprake që ka disponuar në lidhje me ankimin e palës kundër vendimit të prokurorit për pezullimin e hetimeve dhe as rekurs në Gjykatën e Lartë kur ligji shprehimisht nuk e parashikon. 2. Sendi i vjedhur që është objekt i veprës penale nuk mund t’i kthehet kërkuesit kur shërben për qëllim prove. 3. Fituesi, qoftë edhe me mirëbesim, nuk bëhet pronar i sendit kur ky është i vjedhur.
Fjalë kyçe - e drejtë ankimi, send i sekuestruar, sekuestro provuese, send i vjedhur, blerës me mirëbesim, pronësi e sendit të vjedhur
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje, rezulton se në pikën e kalimit kufitar, bashkëshorti i kërkueses është ndaluar me mjetin ndaj të cilit vërehen se janë kryer ndërhyrje falsifikuese, duke ndryshuar numrat e shasisë. Duke qenë se, nuk është bërë e mundur zbardhja e rrethanave dhe nuk është arritur të sigurohet asnjë e dhënë apo provë lidhur me autorin e veprës penale sa i takon veprës së “Trafikimi i mjeteve motorike”, në këto kushte është vendosur pezullimi i hetimeve. Këto informacione do të sigurohen në momentin që autoritetet (gjermane dhe serbe) e drejtësisë do të dërgojnë informacionin e duhur në rrugë zyrtare. Kërkuesja pretendon shfuqizimin e vendimit për pezullimin e hetimeve dhe kthimin e mjetit të sekuestruar, në pronësi të saj (i dhuruar prej bashkëshortit) dhe ajo paraqet ankim ndaj vendimit të prokurorit për pezullimin e hetimeve para gjyqtarit të seancës paraprake duke mos qenë në rolin e viktimës dhe personit që ka bërë kallëzimin. KPGJL shprehet se përsa kohë që neni 326/3 i KPP nuk lejon ankim kundër vendimit të gjyqtarit të seancës paraprake që ka disponuar në lidhje me ankimin e palës kundër vendimit të prokurorit për pezullimin e hetimeve, referuar këtij rregulli (që ka kufizuar këtë gjykim deri te gjyqtari i seancës paraprake), nuk lejohet ankim as nëpërmjet rekursit në Gjykatën e Lartë. Ligji ka bërë dallim ndërmjet palëve që mund të paraqesin ankim, duke e lejuar vetëm për viktimën e veprës penale dhe personin që ka bërë kallëzim, kategori subjektesh të cilëve nuk i përket kërkuesja në rastin konkret. Kur sendi është objekt i sekuestros provuese dhe përbën objekt material të veprës penale (pasi mjeti rezulton i vjedhur edhe pse është blerë me mirëbesim nga bashkëshorti i kërkueses), nuk mund t’i kthehet kërkuesit, por mbajtja e tij e sekuestruar është e domosdoshme në kuadër të hetimeve të procedimit penal për qëllime prove. Nuk mund të fitohet kundrejt shpërblimit në bazë të një veprimi juridik për kalimin e pronësisë një send i luajtshëm kur ky është i vjedhur, qoftë kur blerësi është në mirëbesim. Ky mjet përbën objekt material të veprës penale dhe nuk mund t’i kthehet kërkuesit, por mbajtja e tij e sekuestruar, përveçse është e domosdoshme në kuadër të hetimeve të këtij procedimi penal, në përfundim duhet t’i kthehet pronarit të saj/ kompanisë ku është marrë me qira në shtetin gjerman në rastin konkret. Pala kërkuese për të realizuar të drejtën e saj të cenuar mund të kërkojë shpërblim dëmi në proces gjyqësor civil, duke u bazuar edhe në rezultatet e procedimit penal.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
I. Vendimi njësues civil nr.00-2024-5438(191) datë 18.04.2024 i KCGJL
Maksima - Fatura e energjisë elektrike për pjesën e dëmit ekonomik të faturuar nga shoqëria e shpërndarjes së energjisë elektrike sipas ligjit nr.9072, datë 22.05.2003 “Për sektorin e energjisë elektrike”, i ndryshuar me ligjin nr.10362, datë 16.12.2010, dhe ajo e lëshuar sipas Ligjit nr.43/2015 “Për sektorin e energjisë elektrike”, si dhe akteve nënligjore të ERE, të dala në zbatim të secilit ligj në këtë fushë, ka cilësinë e titullit ekzekutiv.
Fjalë kyçe - fatura e energjisë elektrike, titull ekzekutiv, dëm ekonomik, shoqëria e shpërndarjes së energjisë elektrike
Përmbledhja e vendimit – CEZ Shpërndarje SHA (sot OSHEE SHA), i ka faturuar abonentit jofamiljar dëmin ekonomik në rubrikën energji e pamatur të faturës. Ky i fundit ka kërkuar në gjykatë me padi pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv që është fatura e energjisë elektrike. Gjykatat më të ulëta kanë pranuar padinë duke deklaruar të pavlefshme faturën me arsyetimin se CEZ Shpërndarje nuk ka të drejtë të faturojë dëmin ekonomik dhe për këtë shkak kjo faturë nuk është titull ekzekutiv. OSHEE SHA ka paraqitur rekurs duke kërkuar ndryshimin e vendimeve të gjykatave dhe rrëzimin e kërkesëpadisë duke argumentuar të kundërtën. KCGJL ka evidentuar nevojën për njësimin e praktikës gjyqësore pas konstatimeve se në praktikën e gjykatave më të ulëta dhe në Gjykatën e Lartë mbahen qëndrime të ndryshme lidhur me cilësinë si titull ekzekutiv të faturës së energjisë elektrike për pjesën e dëmit ekonomik. Në qëndrimin e parë jurisprudenca e gjykatave mbështet arsyetimin se dëmi ekonomik në faturën e energjisë elektrike, nuk mund të jetë pjesë e faturës dhe fatura për këtë pjesë nuk ka cilësinë e titullit ekzekutiv. Në qëndrimin e dytë jurisprudenca e gjykatave mbështetet arsyetimin se vlera e detyrimit të pasqyruar në faturën e energjisë elektrike, si dëm ekonomik, mund të vendoset në këtë faturë dhe të jetë pjesë e titullit ekzekutiv. KCGJL njëson praktikën gjyqësore duke vendosur se fatura e energjisë elektrike për pjesën e dëmit ekonomik të faturuar nga shoqëria e shpërndarjes së energjisë elektrike sipas ligjeve në këtë fushë dhe e përllogaritur sipas vendimeve të ERE ka cilësinë e titullit ekzekutiv.
II. Vendimi nr.00-2024-3504(484), datë 18.09.2024 i KCGJL
Maksima - Mospagimi i tarifës së shërbimit përmbarimor është kusht zgjidhës i marrëdhënieve kontraktore mes kreditorit dhe përmbaruesit gjyqësor.
Fjalë kyçe - titull ekzekutiv, tarifë përmbarimore, kreditor, procedurë përmbarimore, marrëdhënie kontraktore
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje rezulton se ndërmjet palëve ndërgjyqëse ka ekzistuar një marrëdhënie juridike, për ekzekutimin e titujve ekzekutivë “fatura tatimore të shitjes së energjisë elektrike” të papaguara nga abonentët e palës së paditur. Për këtë shërbim pala e paditur ka paguar vetëm një këst të tarifës përmbarimore, ndërkohë që pala paditëse ka kaluar në fazën e ekzekutimit të detyrueshëm të titujve ekzekutivë. Konflikti gjyqësor lidhet pikërisht me këstin e dytë të tarifës përmbarimore, i cili në fakt do të plotësonte gjithë tarifën përmbarimore. Kolegji vëren se marrëdhënia mes kreditorit dhe përmbaruesit nuk përbën një marrëdhënie kontraktore detyrimi të mirëfilltë, pasi përmbaruesi nuk vepron në emër dhe për llogari të kreditorit në ekzekutimin e titullit ekzekutiv, por ushtron një veprimtari të pavarur në respektim të të drejtave të të dyja palëve pjesëmarrëse në procedurën përmbarimore dhe i nënshtrohet vetëm ligjit. Sipas dispozitat kontraktore, pala e paditur nuk mund të detyrohet që të bëjë pagesën e kësteve shtesë të tarifës, sikurse kërkon pala paditëse. Parapagimi i tarifës përmbarimore nga kreditori tregon se kreditori ka përmbushur detyrimet e tij ligjore dhe kontraktore, gjë që detyron përmbaruesin të vijojë procedurën e ekzekutimit të titullit deri në përfundim. Vijimi i procedurës ekzekutive pa tarifa përmbarimore ndërkohë që është kusht zgjidhës i kontratës, nuk i jep të drejtë përmbaruesit të kërkojë këtë tarifë ndaj kreditorit, për aq kohë sa pagesa ose jo e saj është lënë në vullnetin fakultativ të kreditorit. Në mungesë të këtij vullneti, përmbaruesi nuk mund të vijojë procedurën përmbarimore.
III. Vendimi nr.00-2024-3963(507), datë 25.09.2024 i KCGJL
Maksima - Përmbaruesi i ri në ripërsëritjen e veprimeve përmbarimore të ankimuara në rrugë gjyqësore duhet të konsiderojë nëse vendimi gjyqësor ka efekte detyruese të fuqisë së gjësë së gjykuar lidhur me mënyrën se si duhet të realizohet ekzekutimi i ri.
Fjalë kyçe - veprim përmbarimor i ankimuar, ekzekutim i ri, titull ekzekutiv, gjë e gjykuar, ripërsëritje e veprimeve përmbarimore
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje ka rezultuar se pala paditëse nuk ka qenë korrekte me shlyerjen e kësteve të kredisë bankare dhe për këtë arsye personi i tretë(banka), i është drejtuar Zyrës së Përmbarimit Durrës, e cila pasi ka kryer disa veprime përmbarimore, e ka pushuar ekzekutimin me kërkesën e kreditorit. Më tej, i padituri, shoqëria përmbarimore private ka filluar nga e para procedurën për ekzekutimin e titullit ekzekutiv të lëshuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila është kundërshtuar nga paditësi jo vetëm se duhet të vijonte në fazën e mbetur nga përmbaruesi shtetëror, por edhe për faktin se asnjë prej veprimeve të kryera rishtaz nuk i ishte njoftuar palës paditëse për të bërë kundërshtimet përkatëse. KCGJL thekson se procesi ekzekutiv i një titulli përfshin një tërësi veprimesh përmbarimore, që janë të ankimueshme në rrugë gjyqësore dhe kontrollohet si i tillë nga i njëjti gjyqtar i fazës së ekzekutimit. Në interpretim të nenit 617 të Kodit të Procedurës Civile dhe ligjit nr.10031/2008 kreditori ka të drejtë të paraqesë një kërkesë të re ekzekutimi pranë çdo përmbaruesi dhe nuk ka asnjë detyrim ta riparaqesë atë pranë të njëjtit përmbarues, që e ka pushuar ekzekutimin e mëparshëm. Kur veprimet përmbarimore të kryera janë ankimuar në rrugë gjyqësore, përmbaruesi i ri përpara se të ripërsërisë veprimin përmbarimor të së njëjtës natyrë, duhet të mbajë në konsideratë nëse vendimi gjyqësor ka efekte detyruese të fuqisë së gjësë së gjykuar lidhur me mënyrën se si ai duhet të realizojë të njëjtin veprim përmbarimor në ekzekutimin e ri.
IV. Vendimi nr.00-2024-3969(510), datë 25.09.2024 i KCGJL
Maksima - Nuk mund të kërkohet dorëzimi i sipërfaqes së munguar bazuar në kontratën e shkëmbimit për aq kohë sa sipërfaqja që kërkohet nuk është pjesë e pasurisë objekt kontrate.
Fjalë kyçe - kontratë shkëmbimi, sipërfaqe e munguar, pasuri objekt shkëmbimi, përmbushje detyrimi, dorëzim fizik i sendit
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje pala paditëse ka kërkuar përmbushjen e detyrimit të përcaktuar në kontratën e shkëmbimit, detyrimin e palës së paditur t’i lirojë sipërfaqen që rezulton më pak. I padituri ka inicuar veprimet përmbarimore për ekzekutimin e titullit ekzekutiv ndaj paditësit, për sipërfaqen e mbetur pas shkëmbimit. Paditësi duke pretenduar se titulli ishte i pavlefshëm, ka ngritur padinë për pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv për këtë pjesë, si dhe detyrimin e të paditurit për t’i dorëzuar sipas kontratës një pjesë të sipërfaqes së mbetur. pa dorëzuar. KCGJL vëren se shkaku ligjor i padisë nuk ka të bëjë me dorëzimin fizik të sendit objekt i kontratës së shkëmbimit, por me fitimin në pronësi të një sipërfaqeje të ndodhur në një pasuri të ndryshme nga ajo objekt kontrate, si kompensim i pasaktësisë në sipërfaqe të pasurisë objekt shkëmbimi. Kolegji vlerëson se detyrimi për dorëzim sendi si pjesë e detyrimeve të shitësit në kontratën e shitjes ose të shkëmbimit ka të bëjë me pasurinë, që është objekt shkëmbimi dhe për këtë shkak nenet 752-753 të Kodit Civil parashikojnë se pasaktësitë e madhësisë së sendit zgjidhen nëpërmjet pagimit të shtesave, pakësimit të çmimit ose heqjes dorë nga kontrata. Në kushtet kur palës së paditur i mungon vullneti për të kaluar në favor të paditësit sipërfaqen shtesë në një pasuri të ndryshme nga ajo e kontratës, atëherë paditësi nuk mund të kërkojë të fitojë këtë pronësi në rrugë gjyqësore.
V. Vendimi nr.00-2024-3886(533), datë 09.10.2024 i KCGJL
Maksima - Zbatimi i institutit të parashkrimit kushtëzohet nga ekzistenca e pasivitetit të pajustifikuar të titullarit të së drejtës, ky institut nuk vepron në rast se titullari ka një arsye objektive që justifikon pasivitetin e tij.
Fjalë kyçe - parashkrimi, dorëzanësi, pasivitet i pajustifikuar i titullarit/kreditorit, ndërprerja e parashkrimit, debitori kryesor
Përmbledhja e vendimit – Kreditori dhe debitori kanë nënshkruar Kontratën e Kredisë Konsumatore më 06.05.2005, me afat 5 vjeçar, ku paditësi ka qënë dorëzanës për detyrimin e debitores. Paditësi ka kërkuar në padi shuarjen e dorëzanisë, duke pretenduar se ajo është parashkruar, pasi banka nuk ka ngritur padi brenda 6 muajve sipas nenit 600 të Kodit Civil. Me vendimin nr. 1169, datë 6.11.2006, Gjykata e Tiranës ka lëshuar urdhrin e ekzekutimit për kontratën. Në datën 25.01.2007 banka i është drejtuar Shërbimit Përmbarimor Gjyqësor Shtetëror duke kërkuar vënien në ekzekutim të titullit. KCGJL konstaton se çdo veprim që kreditori ndërmerr ndaj debitorit ose dorëzanësit (qoftë kjo padi, kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit apo kërkesë për ekzekutim të detyrueshëm) ipso legge ndërpret afatin e parashkrimit. Me qëllim që të jemi përpara institutit të parashkrimit, duhet të ekzistojë pasiviteti i pajustifikuar i titullarit të së drejtës, që do të thotë se ky institut nuk vepron në rast se titullari/kreditori ka një arsye objektive që justifikon pasivitetin e tij. Në rast se ndodhemi përpara një situate të tillë, do të zbatohen rregullat e pezullimit dhe ndërprerjes së parashkrimit. Ndërprerja e parashkrimit sipas rasteve të sanksionuara nga Kodi Civil, i shtrin efektet e saj si për debitorin kryesor, ashtu edhe për dorëzanësin.
VI. Vendimi nr.00-2024-4134(574), datë 23.10.2024 i KCGJL
Maksima - E drejta e parablerjes të bashkëpronarëve të tjerë në rastin e shitjes së pjesës ideale në sendin e përbashkët nuk gjen zbatim lidhur me dhurimin. Një pjesë e individualizuar e pasurisë së paluajtshme të pandarë midis bashkëpronarëve nuk mund të dhurohet.
Fjalë kyçe - kontratë dhurimi, bashkëpronësi, e drejtë e parablerjes, të drejta reale, pjesa ideale, pjesë e individualizuar, pasuritë e paluajtshme.
Përmbledhja e vendimit - Nga kontratat e dhurimit ka rezultuar se dhuruesit kanë individualizuar sipërfaqen e sendit që kanë disponuar me dhurim (1000 m2 dhe 500 m2), dhe kanë përcaktuar kufizimet (kufitarët) e pjesës së dhuruar. Këto veprime janë kryer në shkelje të parashikimit të nenit 200 të Kodit Civil, për sa kohë sendi i përbashkët nuk i është nënshtruar pjesëtimit midis bashkëpronarëve, me qëllim individualizimin e pjesëve që u përkasin secilit prej tyre. Shkelja e parashikimeve të nenit 200 të Kodit Civil e bën këtë veprimin juridik absolutisht të pavlefshëm. KCGJL vlerëson se parashikimet lidhur me respektimin e të drejtës së parablerjes të bashkëpronarëve të tjerë në rastin e shitjes së pjesës ideale në sendin e përbashkët, nuk gjejnë zbatim lidhur me dhurimin. Kësaj forme disponimi të pasurisë, sikundër është dhurimi, legjislacioni civil nuk i ka veshur detyrimin për të respektuar të drejtën e parablerjes në kuptim të nenit 204 të Kodit Civil. Disponimi nëpërmjet dhurimit në rastin e bashkëpronësisë në pjesë të pandara, duhet të kufizohet vetëm tek “pjesa ideale” e bashkëpronarit. Nuk mundet të dhurohet një pjesë e individualizuar e pasurisë së paluajtshme të pandarë midis bashkëpronarëve, sikurse ka ndodhur në rastin objekt gjykimi.
VII. Vendimi nr.00-2024-4405(613), datë 06.11.2024 i KCGJL
Maksima - Vendimmarrja e gjykatës së apelit për pezullimin e një vendimi me ekzekutim të përkohshëm kushtëzohet nga provueshmëria e ekzistencës së pasojave të rënda dhe të pariparueshme.
Fjalë kyçe - pezullimi i vendimit, ekzekutim i përkohshëm, pasoja të rënda
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje paditësi ka paraqitur kërkesë për dhënien me ekzekutim të përkohshëm të vendimit për dëmshpërblimin nga marrëdhënia e punës duke paraqitur rrethanat specifike dhe vërtetuar dëmin që mund t’i shkaktohej nga vonesa në ekzekutim. Pala e paditur krahas depozitimit të ankimit, i është drejtuar Gjykatës së Apelit të Juridiksionit të Përgjithshëm, me kërkesë të veçantë përsa i përket disponimit për dhënien e vendimit me ekzekutim të përkohshëm. Kërkesa për pezullim është vlerësuar e bazuar deri sa të shqyrtohet ankimi i veçantë ndaj këtij vendimi në Gjykatën e Apelit të Juridiksionit të Përgjithshëm. KCGJL thekson se sipas nenit 471 të Kodit të Procedurës Civile se paraqitja e ankimit kundër vendimit të ndërmjetëm nuk pezullon automatikisht ekzekutimin e vendimit, përveç nëse ligji parashikon ndryshe ose nëse gjykata vendos pezullimin, duke bërë një analizë të natyrës së disponimit të dhënies së vendimit. Qëllimi i dhënies së vendimit me ekzekutim të përkohshëm është që ky vendim të mund të vihet në ekzekutim përtej kushteve dhe rrugës normale të parashikuar nga legjislacioni procedural civil, duke u justifikuar nga natyra e mosmarrëveshjes, për të cilën jepet vendimi përfundimtar. Gjykata kufizohet të disponojë pezullimin e gjykimit deri në momentin e shqyrtimit të ankimit të veçantë ndaj vendimit të ndërmjetëm.
VIII. Vendimi nr.00-2024-5338(648), datë 20.11.2024 i KCGJL
Maksima – Kamatat për vonesat në ekzekutim kërkohen brenda 3 viteve nga marrja formë të prerë, kur detyrimi principal është i bazuar në një vendim të formës së prerë.
Fjalë kyçe - pagim i padetyruar, parashkrim i padisë, kamatëvonesë
Përmbledhje e vendimit - Në këtë çështje trajtohet detyrimi i palëve të paditura të paguajnë në mënyrë solidare dëmin kontraktor të shkaktuar nga mospërmbushja në kohë e detyrimeve që rrjedhin nga vendimi gjyqësor nga data kur vendimi i gjykatës ka marrë formë të prerë deri në datën kur është ekzekutuar. Palët e paditura kanë kundërshtuar këtë pretendim të paditësit pasi sipas tyre detyrimi i përcaktuar në vendimin gjyqësor përbënte kthimin e shumës së paguar në mënyrë të padetyruar pra në lajthitje. Vendimmarrja e gjykatave më të ulëta e ndarë në dy qëndrime të ndryshme lidhet me natyrën juridike të detyrimit të përmbajtur në vendimin gjyqësor si pasojë e të cilës kërkohet shpërblimi i dëmit në formën e pagimit të kamatëvonesave dhe afatin e parashkrimit të kësaj padie. KCGJL vlerëson se kamatëvonesat janë formë e shpërblimit të dëmit sipas rastit të detyrimit kontraktor, jashtëkontraktor ose të pagimit të padetyruar të njohur në një vendim të formës së prerë. Mospërmbushja e detyrimit kontraktor në këtë rast vjen si pasojë e faktit se pala e paditur ka përfituar nga pala paditëse një pagesë të padetyruar. Kamatat e kërkuara po ashtu kanë natyrën e një dëmi të prezumuar të ardhur nga pagimi i padetyruar duke u rregulluar posaçërisht nga neni 653 i Kodit Civil. Fakti se kamatat nuk janë kërkuar nga momenti i ngritjes së padisë nuk e pengon paditësin t’i kërkojë ato për pjesën e vonesës në ekzekutim. Paditësi nuk e ka ngritur padinë brenda afatit 3 vjecar dhe me të drejtë ky kërkim është parashkruar duke rrëzuar padinë. Afati i parashkrimit për kërkimin e tyre ka lindur dhe ka përfunduar para se pala t’i drejtohej përmbarimit për ekzekutimin e detyrimit principal. Lëshimi i urdhrit të ekzekutimit nuk përbën një rrethanë që ndërpret ecjen e afatit të parashkrimit të kërkimit të kamatave
IX. Vendimi nr.00-2024-4897(698), datë 04.12.2024 i KCGJL
Maksima – 1. Kërkimi i sekuestros konservative në shoqërinë me përgjegjësi të kufizuar, nuk mund të shtrihet mbi pasuritë e luajtshme apo të paluajtshme dhe të llogaritë bankare personale të ortakut të vetëm. 2.Mosekzekutimi i detyrimit nga njëra prej palëve, legjitimon palën tjetër kontraktore të kërkojë përmbushjen e detyrimit ose zgjidhjen e kontratës së furnizimit dhe në çdo rast shpërblimin e dëmit. 3. Llogaritja e kamatëvonesave duhet të bëhet në bazë të përqindjes së normës së interesit bazë të depozitës sipas përcaktimeve të Bankës së Shqipërisë.
Fjalë kyçe - sekuestro konservative, zgjidhje e kontratës së furnizimit, shpërblim dëmi, kamatëvonesa përqindje e normës së interesit
Përmbledhja e vendimit - Në çështjen objekt gjykimi paditësi shoqëri tregtare e regjistruar në shtetin amerikan ka kryer furnizime mallrash te pala e paditur, shoqëri tregtare shqiptare, e cila ka bërë pagesat deri në dhjetor 2010. Paditësi ka kërkuar në mënyrë të vazhdueshme nga i padituri përmbushjen e detyrimeve të papaguara, derisa i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi. Fillimisht ka kërkuar vetëm zgjidhjen e kontratës dhe shpërblimin e dëmit, ndërsa përpara paraqitjes së padisë, paditësi ka paraqitur në gjykatë kërkesën për sigurimin e padisë, e cila si masë sigurimi mori sekuestrimin e llogarive bankare dhe të pasurive të luajtshme e të paluajtshme të palës së paditur dhe të llogarive të ortakut të vetëm të shoqërisë. KCGJL duke analizuar kufijtë e përgjegjësisë së ortakut në shoqërinë me përgjegjësi të kufizuar në raport me të tretët si dhe shtrirjen e një kërkimi për sigurimin e padisë ndaj një subjekti që nuk është thirrur si palë në proces, konkludon se ajo nuk mund të shtrihet mbi pasuritë e luajtshme apo të paluajtshme, si dhe të llogarive bankare personale të ortakut të vetëm. Lidhur me kërkimin kryesor për zgjidhjen e kontratës së furnizimit mes palëve dhe detyrimin e palës së paditur t’i shpërblejë dëmin e shkaktuar, KCGJL konkludon se mosekzekutimi i detyrimit nga njëra prej palëve legjitimon palën tjetër kontraktore të kërkojë përmbushjen e detyrimit ose zgjidhjen e kontratës dhe në çdo rast shpërblimin e dëmit. Lidhur me llogaritjen e kamatëvonesave në rastin konkret KCGJL konkludon se do të duhej të bëhej në bazë të përqindjes së normës së interesit bazë të depozitës sipas përcaktimeve dhe miratimeve nga Banka e Shqipërisë.
X. Vendimi nr.00-2024-4895(825), datë 11.12.2024 i KCGJL
Maksima - Mosparaqitja e paditësit në seancën gjyqësore pa dhënë shkaqe të arsyeshme nuk mund të interpretohet apriori si mungesë e interesit të tij për gjykimin, me pasojë pushimin e gjykimit të çështjes.
Fjalë kyçe - pushim i gjykimit të çështjes, mosparaqitja e paditësit në seancë gjyqësore, mungesë e interesit për gjykimin, shkaqe të arsyeshme
Përmbledhja e vendimit - Në çështjen objekt gjykimi rezulton se paditësi ka paraqitur padi kundër të paditurit shoqëria përmbarimore private dhe personit të tretë Raiffeissen Bank, duke kërkuar anulimin e veprimeve përmbarimore. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka deklaruar moskompetencën, duke ia dërguar aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe çështja ka vijuar gjykimin pranë kësaj gjykate, e cila ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes pasi pala paditëse nuk u paraqit në seancë gjyqësore. Kolegji vlerëson se mosparaqitja e paditësit në seancën gjyqësore të radhës pa shkaqe të arsyeshme të mungesës së tij, edhe nëse provohet marrja dijeni, ndërkohë që rezulton se deri në atë moment ka përmbushur çdo detyrim ligjor që mundëson gjykimin e padisë, nuk mund të interpretohet apriori se prezumon mungesën e interesit të tij për gjykimin. Në rastin konkret, vendimi i pushimit të gjykimit të çështjes sipas nenit 179 të Kodit të Procedurës Civile, meqë ndikon edhe në afatin e parashkrimit për ngritjen sërish të padisë, duhet të ishte në funksion të arritjes në përfundimin për mungesën e interesit të paditësit për vazhdimin e gjykimit, duke mos synuar kështu të drejtën dhe duke sjellë për pasojë cenimin e të drejtës së aksesit në këtë drejtim.
XI. Vendimi nr.00-2024-5070(819), datë 11.12.2024 i KCGJL
Maksima - Vendimi i vërtetimit të faktit juridik të pronës nuk ka vlerë të plotë provuese, nëse nuk është i shoqëruar dhe i mbështetur edhe me prova të tjera shkresore.
Fjalë kyçe - vërtetim i faktit juridik, pasuri e paluajtshme, vlera e plotë provuese, prova shkresore
Përmbledhja e vendimit - Në çështjen objekt gjykimi rezulton se paditësja është trashëgimtare ligjore e një toke bujqësore dhe kullote të lënë nga trashëgimlënësit. Këta të fundit e kanë pasur në pronësi përpara reformës agrare dhe paditësja i është drejtuar gjykatës me qëllim vërtetimin e faktit të pronësisë mbi këtë pronë. Pala paditëse ka paraqitur brenda afateve ligjore kërkesën dhe dokumentacionin pranë Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave për njohjen dhe kthimin në natyrë apo kompensimin e pronave të trashëgimlënësit. Kundër këtij vendimi, Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Vlorë dhe ATP kanë ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë, me anë të të cilit kërkohet kundërshtimi i vendimit të njohjes të së drejtës së pronësisë në mungesë të aktit të së drejtës së pronësisë së palës paditëse, që është zëvendësuar me vendimin gjyqësor të vërtetimit të faktit juridik. KCGJL vlerëson se vetëm vendimi gjyqësor i vërtetimit të faktit juridik të pronës mbi pasuritë e paluajtshme, në kuptim të nenit 388 të Kodit të Procedurës Civile, nuk ka vlerë të plotë provuese në rast se nuk është i shoqëruar dhe i mbështetur edhe me prova të tjera shkresore me fuqi të plotë provuese. Pra legjitimimi substancial lidhur me të drejtën e pronësisë mbi pasurinë që ka pretenduar paditësi se duhet t’i njihet dhe kthehet nga AKKP, nuk rezulton të jetë vlerësuar nga gjykatat e faktit dhe të vlerësohet në raport me aktet e tjera provuese të depozituara nga pala paditëse, me qëllim provueshmërinë e kësaj të drejte.
XII. Vendimi nr.00-2024-5250(844), datë 23.12.2024 i KCGJL
Maksima - 1. Afati i kohëzgjatjes së mandatit ligjor ose statutor të administratorit përjashton aplikimin e dispozitave të afatit kontraktor dhe të dëmshpërblimeve sipas Kodit të Punës. 2.Në çdo rast, masa e dëmshpërblimit nuk mund të tejkalojë masën prej 12 muajsh pagë që parashikohet në zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëherëshme pa shkaqe të justifikuara.
Fjalë kyçe - administrator i shoqërisë, shkarkim nga detyra, masa e dëmshpërblimit, kohëzgjatje mandati, zgjidhje e kontratës së punës
Përmbledhja e vendimit - Në çështjen objekt gjykimi rezulton se paditësja është emëruar administratore e shoqërisë me vendim të këshillit mbikëqyrës dhe është shkarkuar nga detyra pa u respektuar afati i njoftimit për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës. Paditësja ka parashtruar se mandati prej 3 vjetësh i saj konsiderohet si kontratë me afat të caktuar, e cila mbaron në përfundim të këtij afati pa zgjidhje paraprake dhe për këtë arsye ka kërkuar dëmshpërblimet përkatëse. KCGJL evidenton se detyra e administratorit të shoqërisë është me afat dhe nëse ky afat nuk është i përcaktuar në statutin e shoqërisë, vlen afati ligjor i përcaktuar në ligjin nr.9901/2008. Afati i kohëzgjatjes së mandatit ligjor ose statutor të administratorit përjashton aplikimin e dispozitave të afatit kontraktor sipas nenit 149 të Kodit të Punës dhe të dëmshpërblimeve për këtë institut. Për shkak të natyrës së detyrave të administratorit dhe kohëzgjatjes së mandatit të tij, nuk gjejnë zbatim llojet e dëmshpërblimeve të parashikuara në Kodin e Punës. KCGJL çmon se, nëse nuk është parashikuar në statutin e shoqërisë, atëherë masa e shpërblimin maksimal në rastet e shkarkimit të administratorit nga detyra pa shkaqe të përligjura, për analogji nuk mund të tejkalojë masën prej 12 muajsh pagë në zbatim të nenit 4 të të Kodit të Punës dhe neneve 155 e 146 të Kodit të Punës, që parashikojnë rastet e zgjidhjes së kontratës së punës.
2. Jurisprudencë e GJEDNJ kundër Shqipërisë
1. Shkelje e aksesit në Gjykatën Kushtetuese për shkak të llogaritjes së gabuar të afatit të ankimit kushtetues individual gjatë periudhës tranzitore. (Fjalë kyçe: akses në Gjykatën Kushtetuese, llogaritje e afateve, ankim kushtetues individual, siguri juridike, parashikueshmëri, qartësi e ligjit, periudhë tranzitore)
Në çështjen “Ibrahimi dhe të tjerët kundër Shqipërisë”, kërkesa nr.81057/17, vendimi i datës 14 janar 2025, për cenimin e aksesit në Gjykatën Kushtetuese, GJEDNJ vlerëson se kërkesa është e bazuar, pasi mungesa e përcaktimeve të qarta në ligj për llogaritjen e afatit 4 mujor gjatë periudhës tranzitore, për të kundërshtuar vendimet e Gjykatës së Lartë në Gjykatën Kushtetuese, bie ndesh me parashikueshmërinë dhe qartësinë që duhet të ketë ligji sipas parimit të sigurisë juridike. https://hudoc.echr.coe.int/?i=001-238788
2. Cenim i të drejtës për të patur një vendim gjyqësor të arsyetuar nga Gjykata Kushtetuese. (Fjalë kyçe: akses në Gjykatën Kushtetuese, arsyetim i vendimit, gjykim i drejtë)
Në çështjen “Frroku kundër Shqipërisë”, kërkesa nr.30658/18, vendimi i datës 4 shkurt 2025, për cenimin e të drejtës për të patur një vendim gjyqësor të arsyetuar, GJEDNJ çmon se kërkesa është e bazuar, pasi vendimi i Gjykatës Kushtetuese nuk është i arsyetuar, duke cenuar kështu edhe parimin e gjykimit të drejtë. Sipas GJEDNJ, vendimi përfundimtar i Gjykatës Kushtetuese duhet të përmbajë arsyet e rrëzimit të pretendimeve të kërkuesit. https://hudoc.echr.coe.int/?i=001-241569
3. Privimi i lirisë me masë joproporcionale sigurimi personal “Arresti me burg”. (Fjalë kyçe: liri personale, privim i lirisë, masë e sigurimit personal, arrest me burg, paraburgim, paraburgimim joproporcional, zgjatje e paraburgimit)
Në çështjen “Gëllçi kundër Shqipërisë”, kërkesa nr. 15468/23, vendimi i datës 25 shkurt 2025, për privimin e lirisë, GJEDNJ konstaton se kërkesa është e bazuar dhe ka shkelje të nenit 5 të KEDNJ. Sipas GJEDNJ, gjykatat kombëtare nuk kanë arsyetuar në mënyrë të mjaftueshme nevojën për zgjatjen e paraburgimit, pasi mbajtja në paraburgim për 7 muaj e 26 ditë nuk ishte e justifikuar. GJEDNJ theksoi se nuk u treguan konkretisht provat që duheshin mbledhur nga prokuroria dhe si mund të ndërhynte kërkuesi në to e për më tepër, nuk u shqyrtuan masa sigurie alternative pavarësisht kërkesave të përsëritura të tij. https://hudoc.echr.coe.int/?i=001-241981
3. Pasqyrimi i aktiviteteve të Gjykatës së Lartë
Në datën 13 janar 2025, Gjykata e Lartë shpalli listën përfundimtare të kandidatëve të kualifikuar për pozicionin vakant anëtar i Gjykatës Kushtetuese. https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/publikime/njoftim-per-shpalljen-e-listes-perfundimtare-te-kandidateve-per-gjykaten-kushtetuese-13.1.2025
Në datën 24 janar 2025, Kryetarët e dy Gjykatave të Larta, Sokol Sadushi dhe Margherita Cassano, nënshkruan në Romë një marrëveshje bashkëpunimi për të forcuar lidhjet institucionale dhe shkëmbyer përvojën më të mirë midis dy sistemeve juridike. https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/media/shqiperi-italikryetaret-e-dy-gjykatave-te-larta-sokol-sadushi-dhe-margherita-cassano-nenshkruajne-ne-rome-nje-marreveshje-bashkepunimi
Në datën 25 janar 2025, një delegacion i Gjykatës së Lartë ku bënin pjesë Kryetari Sokol Sadushi dhe Zëvendëskryetari Ilir Panda morën pjesë në çeljen e vitit gjyqësor 2025 të Gjykatës së Lartë të Kasacionit të Italisë në Romë. https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/media/delegacioni-i-gjykates-se-larte-te-shqiperise-ne-ceremonine-e-hapjes-se-vitit-gjyqesor-2025-te-gjykates-se-larte-te-kasacionit-te-italise.
Në datën 31 janar 2025, në kuadër të ditës së hapur në Gjykatë, nxënësit e gjimnazit “Ismail Qemali” vizituan Gjykatën e Lartë. Ata u njohën me historinë e Gjykatës së Lartë, mënyrën e organizimit dhe funksionimit të saj, institucionet e sistemit të drejtësisë, simbolet e drejtësisë, si dhe drejtësinë penale për të mitur. https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/opendaygjykata/dita-e-hapur-ne-gjykaten-e-larte-nje-eksperience-e-vlefshme-per-nxenesit-e-gjimnazit-%22ismail-qemali%22/
Në datat 5 - 6 shkurt 2025, këshilltarët ligjorë të Gjykatës së Lartë, së bashku me nëpunësit e Qendrës së Dokumentacionit, morën pjesë në trajnimin mbi përmirësimin e kërkimit ligjor dhe hartimin e vendimeve gjyqësore, të organizuar me ekspertë nga Këshilli i Evropës.https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/media/gjykata-e-larte-merr-pjese-ne-trajnimin-mbi-permiresimin-e-kerkimit-ligjor-dhe-hartimin-e-vendimeve-gjyqesore
Në datën 10 shkurt 2025, Gjykata e Lartë prezantoi raportin vjetor 2024. Në takim u analizua puna e institucionit, duke nxjerr në pah arritjet, ku bie në sy dhënia e mbi 7000 vendimeve gjyqësore dhe ulja e konsiderueshme e numrit të çështjeve që presin për gjykim, si dhe u shprehën nevojat e Gjykatës për të përmirësuar punën institucionale. https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/media/analiza-vjetore-2024-gjykata-e-larte-efikasitet-dhe-transparence
4. Formati i rekursit në Gjykatën e Lartë
Gjykata e Lartë këshillon përdorimin e formatit të miratuar të rekursit, që gjendet në linkun: https://gjykata-media.s3.eu-central-1.amazonaës.com/format_rekursi_5207_1_3d
5. Informacion mbi zgjidhjen e çështjeve gjyqësore
Gjykata e Lartë këshillon aksesimin e rubrikës njoftime për publikun, për t`u njohur me vendimmarrjet e përditshme të trupave gjyqësore të çdo kolegji të Gjykatës së Lartë në linkun: https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/publiku
6. Vizitat në Gjykatën e Lartë (Gjykata e Hapur/Open court)
Gjykata e Lartë mundëson pjesëmarrjen e çdo të interesuari (qytetar, studiues, praktikant i së drejtës, student apo nxënës shkolle) në seanca gjyqësore apo që dëshiron të vizitojë institucionin, duke afruar veprimtarinë e saj të përditshme me publikun. Ky akses mundësohet përmes aplikimit të thjeshtë elektronik, duke plotësuar modulet (emër, mbiemër, email dhe përmbajtjen e mesazhit/arsyet e vizitës). Aplikoni duke vizituar linkun: https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/akrediti
Kontakto:
Tel.: +355 4 2257304;
Fax: +355 (4) 228837;
Email: info@gjykataelarte.gov.al;
Adresa postare: Rruga: "Ibrahim Rugova", nr. 20, 1001, Tiranë, Shqipëri.