Gjykata e Lartë1. Jurisprudencë e Gjykatës së Lartë
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
I. Vendimi nr. 00-2025-25 (6), datë 14.01.2025 i Kolegjit Administrativ
Maksima - Kur akti i përjashtimit të një punonjësi të Policisë së Shtetit është anuluar me vendim gjyqësor të formës së prerë, ai nuk konsiderohet më i përjashtuar, por trajtohet si i liruar dhe gëzon përfitimet sipas ligjit nr. 10142/2009.
Fjalë kyçe – akt përjashtimi nga puna, polici e shtetit, anulim akti, pagesë kalimtare, shpërblim i menjëhershëm, pagesë kalimtare, vendim gjyqësor i formës së prerë.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje rezulton se pala paditëse, ish-punonjës i Policisë së Shtetit, është përjashtuar nga detyra me urdhër të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë, por ky akt është anuluar me vendim gjyqësor të formës së prerë, me anë të të cilit i është njohur e drejta e dëmshpërblimit për largim të padrejtë nga puna. Më pas, paditësi ka kërkuar përfitimin e shpërblimit të menjëhershëm dhe pagesës kalimtare, sipas parashikimeve të ligjit nr. 10142/2009, të cilat i janë njohur me vendim të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, vendim që është ndryshuar nga Gjykata Administrative e Apelit, duke rrëzuar padinë. Në këtë vendim KAGJL ka vlerësuar se për aq kohë sa akti i përjashtimit është anuluar me vendim gjyqësor të formës së prerë, paditësi nuk mund të konsiderohet më “i përjashtuar”, por pozita e tij juridike barazohet me atë të një punonjësi të liruar nga Policia e Shtetit. Si i tillë, paditësi përfshihet në subjektet përfituese të përfitimeve financiare suplementare sipas ligjit nr. 10142/2009. Kolegji ka theksuar se përfitimi i pagesës kalimtare dhe i shpërblimit të menjëhershëm nuk lidhet dhe nuk bie ndesh me përfitimin e dëmshpërblimit për largim të paligjshëm nga puna, pasi këto janë institute të ndryshme juridike, me qëllim dhe efekte të ndryshme. Gjithashtu, pagesa kalimtare njihet si periudhë sigurimi për qëllime pensioni, përkundër dëmshpërblimit, i cili nuk ka të njëjtin efekt.
II. Vendimi nr. 00-2025-274(56), datë 30.01.2025 i Kolegjit Administrativ
Maksima - Kur gjatë shqyrtimit të ankimit në shkallë të dytë ligji material i zbatueshëm për zgjidhjen e mosmarrëveshjes është bërë i ndryshëm nga ai i aplikuar në shkallë të parë, Gjykata Administrative e Apelit duhet të vlerësojë kalimin e çështjes në seancë gjyqësore për të garantuar të drejtën e mbrojtjes efektive dhe të drejtën për të debatuar mbi situatën e re ligjore.
Fjalë kyçe - ndryshim i statusit juridik, institucioni publik, rregullim i ri me Kod Pune, ligji material i zbatueshëm, seancë gjyqësore, situatë e re ligjore, mbrojtje efektive, e drejtë për debat, largim nga shërbimi civil.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje rezulton se pala paditëse ka kundërshtuar largimin nga puna në pozicionin e saj pranë Agjencisë Shqiptare të Zhvillimit të Investimeve, duke u mbështetur në ligjin nr. 152/2013 “Për nëpunësin civil”. Gjatë shqyrtimit të çështjes në shkallën e dytë, pala e paditur ka paraqitur prova mbi ndryshimin e statusit juridik të institucionit dhe kalimin e marrëdhënieve të punës nën rregullimin e Kodit të Punës, në zbatim të vendimit të Bordit Drejtues nr. 1, datë 25.03.2019. Në vendim, KAGJL vlerësoi se në kushtet kur statusi juridik i institucionit ka ndryshuar, duke parashikuar rregullime të reja me Kod Pune, ndryshe nga rregullimet me statusin e nëpunësit civil që ishin në fuqi përpara, Gjykata Administrative e Apelit duhet të vlerësojë kalimin e çështjes në seancë gjyqësore, në mënyrë që palëve ndërgjyqëse t’ju garantohet e drejta e mbrojtjes efektive në gjykim dhe për të debatuar mbi situatën e re ligjore, të krijuar pas paraqitjes së ankimit.
III. Vendimi nr. 00-2025-535 (76), datë 13.02.2025 i Kolegjit Administrativ
Maksima – Në gjykimin e një mosmarrëveshjeje administrative për regjistrimin e pronës në Kadastër, gjykata administrative nuk mund të ndryshojë marrëdhëniet pronësore midis subjekteve privatë, por shqyrton vetëm ligjshmërinë e veprimit ose mosveprimit të organit publik, Kadastrës, brenda kufijve të kompetencës së tij.
Fjalë kyçe - regjistrim prone, vlefshmëria e titullit të pronësisë, bashkëpronësi mbi truallin, refuzim regjistrimi nga Kadastra, akt dhurimi, qarkullim civil i kufizuar i tokës, transkriptim në regjistrat publikë.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje rezulton se pala paditëse ka kërkuar detyrimin e Agjencisë Shtetërore të Kadastrës, Drejtoria Vendore Shkodër, për të regjistruar një pronë, përfshirë truallin (oborrin), në emër të saj dhe trashëgimtarëve të tjerë ligjorë. Nga ana e Agjencisë Shtetërore të Kadastrës është marrë vendimi i refuzimit të regjistrimit, me arsyetimin se prona nuk përputhet me fragmentin hartografik të viteve 1962–1981 për sa i përket ndërtimit, si dhe për shkak se trualli nuk është objekt i ndonjë transaksioni dhe ndodhet në kushte bashkëpronësie. Gjykatat e shkallëve më të ulëta e kanë pranuar padinë, duke detyruar ASHK të regjistrojë pronën dhe truallin në bashkëpronësi. Në këtë vendim, KAGJL theksoi se GJAA, në zbatim të ligjit të kohës kur është krijuar titulli, duhet të hetojë në lidhje me vlefshmërinë e titullit të bashkë/pronësisë për banesën dhe truallin, brenda përmbajtjes së titullit të pronësisë që kërkohet të transkriptohet dhe të regjistrohet në Kadastër. Më pas, duhet të përcaktojë nëse këto akte janë të mjaftueshme për të detyruar Kadastrën të kryejë regjistrimin në emër të paditëses dhe bashkëpronarëve kërkues, përveç banesës edhe truallin e pretenduar, nëse ky i fundit është i regjistrueshëm në kuptim të neneve 193 dhe 197 të Kodit Civil. Kolegji gjithashtu theksoi se GJAA duhet të mbajë në vëmendje që, sipas dispozitave ligjore të kohës kur është kryer veprimi juridik “akt dhurimi”, referuar posaçërisht legjislacionit për mbrojtjen e tokës dhe sistemimin agrar të saj, toka dhe trojet kanë qenë jashtë qarkullimit civil dhe nuk lejohej të tjetërsoheshin apo të ishin objekt pronësie vetjake.
IV. Vendimi nr. 00-2025-1015 (127), datë 25.03.2025 i Kolegjit Administrativ
Maksima - Në gjykimin e padive të ngritura përpara hyrjes në fuqi të ligjit nr. 20/2020, me objekt pavlefshmërinë ose shfuqizimin e akteve të marrjes së tokës në pronësi (AMTP), gjykata është e detyruar të shqyrtojë çështjen në themel, kur në padi ngrihen formalisht shkaqe të parashikuara në nenin 7, pika 1 të këtij ligji, për të cilat nuk lejohet heqja dorë dhe nuk mund të vendosë pushimin e gjykimit.
Fjalë kyçe - pavlefshmëria e AMTP, shfuqizimi i AMTP, tokë bujqësore, legjitimimi i përfituesit, familje fshatare themeluese, ndarja e tokës bujqësore, shkaqet e heqjes dorë nga padia, shqyrtim në themel i çështjes.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje, pala paditëse (ASHK) ka paraqitur rekurs ndaj vendimit të GJAA, e cila kishte vendosur pushimin e çështjes për pavlefshmërinë e një AMTP të lëshuar në emër të një subjekti. Gjykata e apelit kishte arsyetuar se ASHK, në zbatim të nenit 68, pika 5 të ligjit nr. 20/2020, duhet të hiqte dorë nga padia. Në rekurs, pala paditëse ka ngritur si shkaqe, ndër të tjera, se Komisioni i Ndarjes së Tokës nuk ka zbatuar kriteret e përcaktuara në aktet nënligjore për ristrukturimin e ndërmarrjeve bujqësore, pasi subjekti përfitues nuk ishte familje fshatare themeluese dhe për rrjedhojë nuk duhej të kishte përfituar tokë bujqësore. Në vendim, KAGJL vlerësoi se në zgjidhjen e çështjes nga GJAA duhej pasur parasysh vendimi njësues nr. 31003-00018-00-2024, datë 18.02.2025, me të cilin është unifikuar praktika gjyqësore mbi mënyrën e zbatimit të nenit 68, pika 4 dhe 5 të ligjit nr. 20/2020. Ky vendim ka rëndësi për këtë çështje, pasi padia e paraqitur nga ASHK bazohet në pretendimin se subjekti përfitues nuk është familje fshatare themeluese dhe toka objekt e AMTP nuk ka qenë “tokë bujqësore” më datë 01.08.1991 rrethana të cilat përbëjnë shkaqe formalisht të ngritura në padi dhe që sipas nenit 7 pika 1 të ligjit nr. 20/2020, përjashtojnë detyrimin për heqje dore nga padia. Kolegji çmoi se në këto raste, ASHK nuk ka të drejtë të vendosë vetë nëse do të heqë dorë apo jo nga padia, pasi ligji e përjashton qartësisht këtë mundësi. Në përfundim, Kolegji i la detyrë GJAA që të hetojë nëse përfituesi i AMTP është subjekt i legjitimuar sipas ligjit nr. 7501/1991 dhe akteve përkatëse dhe nëse toka objekt AMTP ka qenë “tokë bujqësore” në datën 01.08.1991.
V. Vendimi nr. 00-2025-1016 (132), datë 25.03.2025 i Kolegjit Administrativ
Maksima - Ushtaraku i liruar nga detyra dhe i lënë në dispozicion vijon të konsiderohet ushtarak aktiv dhe gëzon të drejtën e pagës mujore, deri në marrjen e vendimit për risistemimin ose nxjerrjen në rezervë, sipas afatit të përcaktuar në nenin 27 të ligjit nr. 59/2014.
Fjalë kyçe - ushtarak aktiv, e drejtë page, vendim për risistemim, nxjerrje në rezervë, mosveprim i autoritetit.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje rezulton se pala paditëse, ushtarak aktiv në Forcat e Armatosura, ka kërkuar detyrimin e palës së paditur për pagimin e pagës për periudhën e qëndrimit në dispozicion pas lirimit nga detyra. Në vendim, KAGJL vlerësoi se, pavarësisht se ushtaraku në këtë periudhë të “vënies së tij në dispozicion” nuk kryen një detyrë konkrete, ai është ushtarak aktiv dhe një nga të drejtat e ushtarakut aktiv është që të përfitojë pagën, çka përbën një të drejtë themelore në raport me detyrimet dhe ndalimet që ka gjatë kohës që është në shërbimin aktiv. Kolegji vlerësoi se neni 27 i ligjit nr. 59/2014 mbart detyrimin që autoritetet duhet të marrin një vendim për ushtarakun e “Liruar nga detyra dhe të lënë në dispozicion”, vendimmarrje e cila nuk i është lënë në diskrecion të organit, por është e detyrueshme që të merret menjëherë dhe në raste të veçanta brenda dy muajve. Në këtë interpretim teleologjik të normës, Kolegji çmoi se në vlerësim të organit është lloji i vendimmarrjes. Mosushtrimi i detyrave nga ana e organeve komanduese për të marrë një vendim në lidhje me vijimësinë e karrierës së ushtarakut nuk do të thotë se ushtaraku aktiv do të privohet nga një prej të drejtave më bazike të tij, siç është paga, duke qenë se ai vazhdon të jetë pjesë e Forcave të Armatosura.
VI. Vendimi nr. 00-2025-1282(162), datë 17.04.2025 i Kolegjit Administrativ
Maksima- Në rastin e përfitimit në mënyrë të padrejtë të pensionit të posaçëm të minatorit dhe në mungesë të njoftimit të këtij përfitimi, organet e sigurimeve shoqërore kanë të drejtë të kërkojnë kthimin e të gjithë shumës së përfituar, pavarësisht kalimit të afatit 3-vjeçar.
Fjalë kyçe - përfitim me mjete të padrejta, sigurime shoqërore, trajtim i veçantë për minatorët, përjashtim nga afati 3-vjeçar, kthimi i shumës, mosha minimale për punësim, vjetërsia në punë, periudha e sigurimit.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje rezulton se pala paditëse ka përfituar trajtim të veçantë financiar për minatorët në bazë të ligjit nr. 8685/2000, ndonëse nuk i plotësonte kriteret ligjore të vjetërsisë në punë dhe periudhës së sigurimit. Në vendim KAGJL ka vlerësuar se paditësi kishte përfituar pensionin në kundërshtim me ligjin, duke deklaruar me vetëdije të dhëna të rreme, pasi një pjesë e periudhës së punës ishte kryer përpara mbushjes së moshës minimale të lejuar për punësim (14 vjeç), ndaj kjo periudhë nuk mund të njihej si periudhë sigurimi. Në këto kushte, u konstatua se mungonte periudha e nevojshme e sigurimit( jo më pak se 23 vjet) për të përfituar trajtimin e veçantë. Kolegji theksoi se, në rrethana kur përfitimi ishte realizuar me mjete të padrejta dhe pa njoftuar ndryshimet që ndikojnë në përfitimin e tij, nuk gjen zbatim afati 3-vjeçar për kthimin e shumave të marra, sipas nenit 6/1 të ligjit nr. 8685/2000. Fakti i provuar në lidhje me kriterin e vjetërsisë në punë ishte i njohur nga paditësi, i cili, në momentin kur kishte kërkuar përfitimin e trajtimit të posaçëm të minatorit kishte qenë i vetëdijshëm për pabazueshmërinë ligjore të kërkesës së tij. Prandaj, organi i sigurimeve shoqërore kishte të drejtë të kërkonte kthimin e të gjithë shumës së përfituar padrejtësisht, për të gjithë periudhën.
VII. Vendimi nr. 00-2025-1740 (189), datë 13.05.2025 i Kolegjit Administrativ
Maksima - Statusi i nëpunësit civil gjyqësor nuk fitohet automatikisht (ipso jure), por përfitohet vetëm pas ndjekjes së një procedure të posaçme verifikimi nga Këshilli i Gjykatës, në përputhje me parashikimet e ligjit nr. 98/2016 “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”.
Fjalë kyçe - statusi i nëpunësit civil gjyqësor, ipso iure, procedurë e posaçme verifikimi, Këshilli i Gjykatës, punëdhënës, Këshilli i Lartë Gjyqësor, zgjidhje e marrëdhënies së punës.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje rezulton se pala paditëse ka ushtruar detyrën e sekretares gjyqësore prej datës 21.09.2007 deri në datën 20.07.2017, datë në të cilën asaj i janë zgjidhur marrëdhëniet e punës prej palës së paditur. Nisur nga këto rrethana, pala paditëse ka kërkuar pavlefshmërinë e urdhrit të largimit nga puna, si dhe zgjidhjen e pasojave, duke pretenduar se kishte fituar ipso iure statusin e nëpunësit civil gjyqësor sipas ligjit nr. 98/2016. Në këtë vendim, KAGJL vlerësoi se përfitimi i statusit të nëpunësit civil gjyqësor lidhet me një procedurë të detajuar verifikimi të kritereve formale nga Këshilli i Gjykatës, i cili në momentin e zgjidhjes së marrëdhënies së punës nuk ishte konstituuar ende, për shkak të mungesës së krijimit të Këshillit të Lartë Gjyqësor, organ i cili më pas do të merrte statusin e punëdhënësit ndaj punonjësve të administratës gjyqësore. Në mungesë të kësaj procedure, pala paditëse nuk mund të cilësohej si nëpunës civil gjyqësor. Kolegji gjithashtu vlerësoi se nëpunësit ekzistues të gjykatave nuk do të cilësohen ipso iure “nëpunës civilë gjyqësorë”, pasi pika 2 e nenit 85 parashikon një procedurë të posaçme vlerësimi, e cila ka për objekt verifikimin e plotësimit të kritereve formale të punonjësve në pozicionin që ata kryejnë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
Maksima – Kompetenca tokësore mund të ngrihet vetëm para se të ketë filluar shqyrtimi gjyqësor dhe mund të ngrihet vetëm me kërkesë të palëve të interesuara dhe asnjëherë kryesisht nga gjykata. Mosrespektimi i kompetencës lëndore e bën vendimin gjyqësor absolutisht të pavlefshëm, ndërsa akti i dhënë në mungesë të kompetencës tokësore është relativisht i pavlefshëm.
Fjalë kyçe – kompetenca lëndore, kompetenca tokësore, proces i rregullt ligjor, kërkesa e palëve, vendim absolutisht i pavlefshëm, vendim relativisht i pavlefshëm.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje, konstatohet ekzistenca e mosmarrëveshjes së kompetencës për kërkesën me objekt: “Dërgim për gjykim të procedimit penal akuzuar në bazë të nenit 297 të KP “Kalimi i paligjshëm i kufirit shtetëror” ndërmjet dy gjykatave të së njëjtës shkallë gjykimi, Gjykata e Shkallës së Parë e Juridiksionit të Përgjithshëm Vlorë (e cila theksoi në vendimmarrje se, kompetenca tokësore përcaktohet, me radhë, nga vendi ku është kryer ose është tentuar të kryhet vepra penale ose vendi ku ka ardhur pasoja). Është provuar se i pandehuri X, ka kaluar në mënyrë të paligjshme kufirin tokësor në zonën e Konispolit, ndaj pasoja e veprës penale ka ardhur në territorin që është në kompetencën tokësore të Gjykatës së Shkallës së Parë të Juridiksionit të Përgjithshëm Sarandë. Ndërsa Gjykata e Shkallës së Parë të Juridiksionit të Përgjithshëm Sarandë, (parashtroi se gjykata kompetente nuk është ajo, pasi në ndryshim nga kompetenca lëndore, kompetenca tokësore nuk mund të ngrihet kryesisht. Për rrjedhojë, në të tilla raste, gjykata nuk mundet kryesisht, pa kërkesën e palëve të marrë në shqyrtim moskompetencën tokësore, një situatë të tillë e ndalon neni 83 i KPP, ndaj gjykata ku është paraqitur çështja objekt gjykimi bëhet kompetente nga pikëpamja tokësore). Kjo mosmarrëveshje është parashtruar para Gjykatës së Lartë, referuar KPP i cili që në kreun II, seksionin V, titulluar “Mosmarrëveshjet për kompetencat”, nenet 89, 90 dhe 91 të tij, ka parashikuar rastet e mosmarrëveshjeve, mënyrën e parashtrimit të tyre dhe zgjidhjen e mosmarrëveshjeve për kompetencë. Në këtë pikë KPGJL e gjeti të drejtë arsyetimin e Gjykatës së Shkallës së Parë të Juridiksionit të Përgjithshëm Sarandë e cila argumentoi se ...gjykata nuk mund të marrë, pa kërkesën e palëve, në shqyrtim moskompetencën tokësore kryesisht, pasi një situatë të tillë e ndalon neni 83 i KPP. Është konsoliduar praktika sipas të cilës, kompetenca tokësore, vlerësohet vetëm me kërkesë të palëve, dhe për sa kohë nuk ka filluar shqyrtimi gjyqësor. Kjo do të thotë se neni 83 i KPP e ka kushtëzuar dhe kufizuar oficialitetin e gjykatës për të vlerësuar kryesisht kompetencën vetëm për shkak të lëndës. Sa më sipër, vlerësohet se gjykata ku është paraqitur çështja objekt gjykimi bëhet kompetente nga pikëpamja tokësore ...”, që në këtë rast është Gjykata e Shkallës së Parë e Juridiksionit të Përgjithshëm Vlorë.
2. Vendimi nr. 00-2025-591 (18), datë 23.01.2025 i Kolegjit Penal.
Maksima – Në rastin kur apelues është vetëm i pandehuri, gjykata nuk mund të caktojë një dënim më të rëndë dhe/ose, të zbatojë një masë sigurie më të rëndë, duke i dhënë pafajësisë një shkak më pak të favorshëm nga ai i vendimit të apeluar. Kur gjykata procedon me gjykim të shkurtuar, nuk mund të rëndojë pozitën e të pandehurit, duke i dhënë faktit penal një cilësim juridik më të rëndë nga cilësimi juridik i mëparshëm.
Fjalë kyçe – ndryshim i cilësimit juridik, ankim i të pandehurit, ndalimi i rëndimit të pozitës së të pandehurit, gjykim i shkurtuar.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje, rezulton se, i gjykuari X është hetuar dhe proceduar penalisht për shkak se në bashkëpunim me shtetas të tjerë, ka marrë peng, shoqëruar dhe mbajtur për disa ditë shtetasit Y dhe Z. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda e ka deklaruar fajtor X për kryerjen e veprës penale "Rrëmbimi ose mbajtja peng e personit”, të kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga nenet 109/1 dhe 25 të KP dhe të veprës penale "Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municionit", të parashikuar nga neni 278/1, i KP, dhe në zbatim të nenit 406 të KPP për gjykimin e shkurtuar, e ka dënuar me 8 vjet burgim. Gjykata e apelit, e vënë në lëvizje vetëm me ankimin e kërkuesit, ka ndryshuar vendimin e mësipërm sa i takon cilësimit juridik të veprës dhe e ka dënuar kërkuesin përfundimisht me 8 vjet burgim. KPGJL ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, me arsyetimin se pavarësisht se, ndryshe nga organi i akuzës, gjykata e apelit i ka dhënë faktit një cilësim juridik të ri, në dukje më të rëndë, ajo ka qenë shumë e kujdesshme në disponimin e saj për të mos rënduar pozitën e kërkuesit dhe ka lënë në fuqi masën e dënimit. Gjykata Kushtetuese, sa i takon çështjes, ka arritur në përfundimin se kur gjykata e apelit vihet në lëvizje vetëm mbi ankimin e individit, ajo nuk mund të ushtrojë diskrecion për të ndryshuar cilësimin juridik të veprës, duke rënduar pozitën e individit. Kolegji Penal, në rigjykim të çështjes arsyeton se gjykata e apelit nuk duhet të deklaronte fajësinë sipas cilësimit të ri juridik, siç është neni 109/3 i KP, duke rënduar situatën e të pandehurve, pasi një disponim i tillë bie në kundërshtim me kërkesat e nenit 425/3 të KPP.
3. Vendimi nr. 00-2025-339 (47), datë 25.02.2025 i Kolegjit Penal
Maksima – Vendimi për pushimin e hetimeve nuk përbën “gjë të gjykuar”, pasi nuk është një vendim përfundimtar që e zgjidh çështjen në themel. Për sa kohë që në lidhje me faktin penal nuk ka një vendim gjyqësor të formës së prerë dhe kur dalin prova të reja, të cilat krijojnë bindjen tek ai (gjyqtari), se vendimi nuk ka qenë i bazuar në ligj dhe në prova, çështja rihapet.
Fjalë kyçe – gjë e gjykuar, gjykim i shkurtuar, gjyqtar i seancës paraprake, shkelje e rregullave të qarkullimit rrugor.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje, rezulton se i pandehuri X ka transportuar 9 persona të huaj për të kaluar kufirin, duke paguar secili nga 200 euro. Rrugës drejtuesi ka shkelur rregullat e qarkullimit rrugor dhe për shkak të shpejtësisë ka humbur kontrollin e mjetit. I pandehuri është akuzuar fillimisht për veprat penale të parashikuar nga neni 298/4 i KP “Ndihma për kalim të paligjshëm të kufirit” me pasojë vdekjen e dy personave, e kryer në bashkëpunim dhe me qëllim fitimi si dhe të nenit 290/4 i KP “Shkelje të rregullave të qarkullimit rrugor” (vepër kjo e pushuar nga prokuroria). Gjykata e rrethit gjyqësor ka deklaruar fajtor të pandehurin për veprën penale të parashikuar nga neni 298/4 të KP, dhe dënimin me 15 vjet burgim. Kjo gjykatë (gjyqtari i seancës paraprake), ka vendosur: "Pushimin e hetimeve për veprën penale "Shkelja e rregullave të qarkullimit rrugor", parashikuar nga neni 290/4 i KP, dhe në këto kushte ajo përbën gjë të gjykuar (përsa kohë që nuk ka pasur ankim ndaj këtij vendimi). Gjykata e apelit ka deklaruar fajtor të pandehurin për veprën penale të parashikuar nga neni 290 dhe 298 i KP duke e dënuar me 12 vjet burgim (neni 406/1 i KPP). KPGJL konstatoi se kërkesa e prokurorit drejtuar gjyqtarit të seancës paraprake për pushimin e hetimeve dhe vendimi i gjyqtarit për pushimin e hetimeve nuk janë marrë për shkaqe të paprovueshmërisë/mosekzistencës së faktit penal apo fajësisë së të pandehurit, por kanë pasur si shkak ligjor konkluzionin e prokurorit dhe gjyqtarit të seancës paraprake, se fakti penal historik duhet të kualifikohet sipas pg.4, të nenit 298 të KP. Vendimi për pushimin e hetimeve në këtë rast, nuk përbën “gjë të gjykuar”, pasi nuk është një vendim përfundimtar që e zgjidh çështjen në themel, përsa kohë që në lidhje me faktin penal nuk ka një vendim gjyqësor të formës së prerë dhe, për më tepër, që ky vendim revokohet nga i njëjti gjyqtar që e ka dhënë, kur dalin prova të reja, të cilat krijojnë bindjen tek ai (gjyqtari), se vendimi nuk ka qenë i bazuar në ligj dhe në prova. KPGJL mbështeti konkluzionin e arritur nga gjykata e apelit se pasoja e ardhur (vdekja e viktimave) për shkak të aksidentit automobilistik, nuk mundet të kualifikohet si pasojë kriminale e veprës penale, të parashikuar nga neni 298/4 i KP, por si pasojë e shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor të kryer nga drejtuesi i mjetit, i pandehuri X.
4. Vendimi nr. 00-2025-386 (64), datë 06.03.2025 i Kolegjit Penal
Maksima – 1. Kanosja si vepër përfundon me mosekzistencë të saj. Për kualifikimin e duhur ligjor të veprës penale, mbetet gjithnjë detyrë e gjykatave të faktit për të trajtuar provat e lejuara dhe të administruara gjatë gjykimit, me qëllim identifikimin e normës së duhur materiale të faktit penal. 2. Fuqia provuese e deklarimeve, nuk mund të ketë standard të ndryshëm për të pandehur të ndryshëm, por duhet të vlerësohen në mënyrë të barabartë për të gjithë aktorët që kanë marrë pjesë në veprën penale..
Fjalë kyçe – Ndryshim i kualifikimit ligjor të veprës, vrasje me dashje, kanosje, identifikim i normës së duhur materiale, fuqi provuese e deklarimeve, zbatim i standardit të njëjtë të fuqisë së deklarimeve.
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje penale është vërtetuar se i pandehuri X ka goditur me sopatë viktimën Y, në vijim të një konflikti të mëparshëm mes familjarëve të tyre, ndërsa të pandehurit e tjerë kanë ushtruar dhunë fizike ndaj shtetasit Z, duke e goditur me grushte dhe sende të forta. Gjykata e Shkallës së Parë i shpalli fajtorë të gjithë të pandehurit për veprat përkatëse: “Vrasja me dashje” e mbetur në tentativë për X dhe “Dhunë në familje” në bashkëpunim me të pandehurit e tjerë. Gjykata e apelit, pasi ndryshoi kualifikimin e veprës penale për X, nga “Vrasja me dashje” në “Kanosje”, parashikuar nga neni 84 i KP, ka vendosur prishjen e çështjes penale për një nga të pandehurit e tjerë dhe lënien në fuqi për të tretin për veprën penale të “Dhunës në familje”. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit kanë ushtruar rekurs prokuroria e cila kërkon lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, dhe bashkëtëpandehurit e tjerë. KPGJL, duke interpretuar elementet dhe diferencat ndërmjet veprave penale “Vrasja me dashje” dhe “Kanosja”, vlerëson se ndryshimi i kualifikimit ligjor të veprës nga gjykata e apelit nuk është i motivuar. Gjithashtu, pranoi si të drejtë pretendimin e prokurorisë për një nga të pandehurit, duke theksuar se nuk mund të ketë vlerësim të ndryshëm të të njëjtave prova për të pandehur të ndryshëm në të njëjtën çështje.
5. Vendimi njësues nr. 00-2025-1007 (82), datë 27.03.2025 i Kolegjit Penal
Maksima - Pjesëmarrja e prokurorit në gjykimin e verifikimit të nevojave të sigurimit, sipas nenit 246, pika 6, të KPP, gjatë shqyrtimit në seancë gjyqësore në shkallën e parë, është e detyrueshme. Mungesa e prokurorit gjatë shqyrtimit të ankimit në apel, kur është njoftuar dhe nuk ka paraqitur ndonjë shkak të arsyeshëm për mosparaqitjen, nuk e pengon gjykatën e apelit që të vijojë me shqyrtimin e ankimit ndaj vendimit që ka disponuar mbi verifikimin e nevojave të sigurimit dhe kërkesën për zëvendësim apo revokim të masës së sigurimit.
Fjalë kyçe – pjesëmarrje e palëve, pjesëmarrje e prokurorit në seancë gjyqësore, shqyrtim periodik i nevojave të sigurimit, verifikim i nevojave të sigurimit, njoftim i prokurorit për gjykimin.
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje, Kolegji konstatoi se ka qëndrime të ndryshme të gjykatave në zbatimin e ligjit procedural penal, lidhur me pjesëmarrjen e palëve, konkretisht organit të prokurorisë, gjatë shqyrtimit periodik të nevojave të sigurimit personal. Konstatohet se gjykatat e faktit kanë mungesë uniformiteti në lidhje me zhvillimin e seancës me praninë e prokurorit, në procesin që zhvillohet për shqyrtimin e informacionit periodik dy mujor dhe verifikimin e nevojave të sigurimit, në fazën e hetimeve paraprake. Konstatohet se në shumicën e rasteve, seanca zhvillohet me pjesëmarrjen e prokurorisë, të arrestuarit dhe mbrojtësit të zgjedhur ose caktuar kryesisht. Megjithatë, ka edhe raste të tjera sikurse edhe ky objekt shqyrtimi, në të cilën seanca në gjykatën e shkallës së parë është zhvilluar me pjesëmarrjen e prokurorit, të arrestuarit dhe mbrojtësit, ndërsa seanca në gjykatën e apelit është zhvilluar pa praninë e prokurorit. Duke patur parasysh mënyrën e procedimit nga gjykatat e faktit në drejtim të palëve pjesëmarrëse në gjykimin e verifikimit të nevojave të sigurimit, sipas nenit 246/6, të KPP, si dhe nevojën për të garantuar qëndrueshmëri në gjykatat më të ulëta lidhur me zbatimin e këtij parashikimi ligjor, Kolegji evidentoi nevojën për njësimin dhe zhvillimin e praktikës gjyqësore.
6. Vendimi nr. 00-2025-599 (90), datë 08.04.2025 i Kolegjit Penal
Maksima – Vepra penale e korrupsionit pasiv të personave që ushtrojnë detyra publike, realizohet, si në rastin kur përfitimi i padrejtë lidhet me një veprim a mosveprim me qëllim për të mos e kryer funksionin publik siç duhej, ashtu edhe në rastin kur përfitimi i padrejtë lidhet me një veprim a mosveprim me qëllim për ta kryer, ‘në dukje’ siç duhet funksionin publik apo detyrën. Tërësia e veprimeve apo mosveprimeve që ai kryen duhet të plotësojnë kushtin që veprimi a mosveprimi të lidhet detyrimisht me detyrën apo funksionin që ai kryen, dhe që të ekzistojë cilësia e tij si funksionar publik në çastin e realizimit të sjelljes kriminale si përpara’, ‘gjatë’ apo ‘pas’ ushtrimit të funksionit.
Fjalë Kyçe – korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike, subjekt i posaçëm, abuzim me detyrën, përfitime të parregullta.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje rezulton se procedimi ndaj të pandehurve është bërë nga Prokuroria e Posaçme kundër Korrupsionit dhe Krimit të Organizuar mbi të dhënat e përftuara nga emisioni investigativ "Stop" në televizionin Klan, për legalizmin e objektit informal me vendndodhje në Borsh-Himarë. Gjykimet në gjykatat e faktit janë bërë sipas rregullave të gjykimit të shkurtuar, gjykatat kanë pranuar të provuar faktinse, i pandehuri K.K. (pronari i hotelit) ka aplikuar, për legalizmin e objektit të tij informal me vendndodhje në Borsh-Himarë, e dhënë e cila rezulton nga aplikimi drejtuar Drejtorisë së ALUIZNIT Sarandë. Pronari i hotelit K.K. nëpërmjet sekserëve H.T. dhe J.K. (familjar i tij, ku ka pasur dhe prokurë për ta përfaqësuar atë edhe në mungesë në të gjitha veprimet e nevojshme ligjore pranë institucioneve shtetërore ku përfshiheshin Aluizni dhe ZRPP Sarandë) ka rënë dakord se do të paguante për legalizimin e objektit informal “hotel”. Dy sekserët arritën të lidhin pronarin e hotelit K.K. me punonjësin e kadastrës L.P. (specialist në ASHK Sarandë) në bazë të provave të siguruara (DVD Stop dhe procesverbalet e transkriptimit), rezultoi dokumentimi i komunikimeve të zhvilluara midis të pandehurve K.K dhe L.P (si biseda të lirshme të zhvilluara midis tyre), ku u njoftua marrja në dy momente të ndryshme nga i pandehuri L.P. e përfitimeve të parregullta, si për vetë ashtu dhe për persona të tjerë përkatësisht të pandehurin S.B. për të realizuar regjistrimin e të drejtës së pronësisë për objektin e legalizuar me leje legalizimi 09/2021. Dy gjykatat e faktit i kanë deklaruar fajtorë të sipërmendurit për veprat penale: Të pandehurit L.P. dhe S.B. “Korrupsioni pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike”; pronarin e hotelit K.K./denoncuesi “Korrupsioni aktiv i personave që ushtrojnë funksione publike”; sekserët H.T dhe J.K. “Ushtrimi i ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike”. Rekursi është paraqitur nga i pandehuri S.B. me pretendimin se është i pafajshëm (nuk ka takuar asnjëherë pronarin e hotelit dhe ska premtuar se do ia lëshojë certifikatën e pronësisë) dhe në alternativë të shpalljes fajtor të caktohet në periudhë prove. KPGJL solli në vëmendje se funksionari i shtetit për t’u ngarkuar me përgjegjësi penale, duhet të abuzojë me detyrën apo funksionin e tij, duke marrë përfitime të parregullta që nuk i takojnë. Akti apo vendimi që ai merr mund të mos jetë i paligjshëm, por përfitimi që merr funksionari publik duhet të jetë në çdo rast i tillë.
7. Vendimi nr. 00-2025-627 (100), datë 15.04.2025 i Kolegjit Penal
Maksima – Në kuadër të amnistisë termi “i dënuar i mitur” i referohet atyre që kanë qenë të mitur në kohën e kryerjes së veprës dhe janë ende të tillë në kohën e hyrjes në fuqi të ligjit nr. 5/2020, por jo atyre që kanë qenë të mitur në kohën e veprës, dhe tani janë madhorë.
Fjalë kyçe – i dënuar i mitur, vrasje me dashje, amnisti, kriteri ndalues për përfitimin e amnistisë.
Përmbledhja e vendimit - Në këtë çështje rezulton se shtetasi X ose rekursuesi është dënuar për veprën penale të “Vrasjes me dashje” të cilën rezulton se e ka kryer kur ka qenë i mitur, 17 vjeç e 2 muaj, ndërsa vendimi gjyqësor , i cili e ka dënuar me 8 (tetë) vite burgim ka marrë formë të prerë më vonë, kur kërkuesi ishte në moshën 19 vjeç e 3 muaj, pra madhor. Gjykatat më të ulëta kanë vendosur ndryshe në lidhje me kërkesën për amnisti (shkalla e parë e ka rrëzuar, apeli e ka pranuar). Për të identifikuar kuptimin e kategorisë “të dënuar të mitur” Kolegji, i referohet nenit 2, pika 1, shkronja “b” të ligjit: “b) personi i dënuar deri në datën 31.12.2019 nga gjykatat respektive të apelit”. Nga të dhënat na rezulton se vendimi i dënimit të kërkuesit, ka marrë formë të prerë, me vendimin datë 30.12.2019, të Gjykatës së Apelit Shkodër, dhe në këtë datë, pra në datë 30.12.2019, kërkuesi ka qenë në moshën 19 vjeç e 3 muaj, pra madhor. Kështu që nga tërësia e analizës ligjore-faktike rezulton se kërkuesi nuk e përmbush kriterin moshë e mitur në momentin e dënimit të tij me vendim të formës së prerë, kur ky ligj ka përcaktuar si limit kohor datën 31.12.2019 që subjekti përfitues duhet të ketë.
8. Vendimi nr. 00-2025-797, datë 13.05.2025 i Kolegjit Penal
Maksima - Kur vendimi i dënimit me burgim, i pezulluar konform nenit 59 të KP, ndonëse në aspektin formal-kohor rezulton i ekzekutuar, procesi i verifikimit të ekzekutueshmërisë së këtij dënimi, në aspektin material, kërkon shqyrtim dhe debat gjyqësor ndërmjet palëve në proces.
Fjalë kyçe – pezullim dënimi, vënie në provë, mosaplikim i pezullimit të dënimit, arsyetim vendimi, pavlefshmëri, kohë prove e përfunduar, debat gjyqësor.
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje, vërehet se rekursuesi me vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, është deklaruar fajtor për kryerjen e veprave penale të parashikuara nga nenet 278/1 dhe 274–25 të KP dhe pas aplikimit të neneve 55 të KP dhe 406 të KPP, është dënuar përfundimisht me 3 vjet burgim. Ekzekutimi i dënimit është pezulluar konform nenit 59 të KP, duke e vënë në provë për një periudhë 3 vjeçare, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale. Pas apelit të paraqitur nga organi i akuzës, Gjykata e Apelit Durrës, ka vendosur mosaplikimin e nenit 59 të KP. Ky vendim është rekursuar nga i gjykuari, i cili parashtron se gjykata e apelit nuk ka arsyetuar disponimin për mosaplikimin e pezullimit të dënimit me burgim konform nenit 59 të KP, të caktuar nga gjykata e shkallës së parë, ndërkohë që ky i fundit kishte përfunduar me sukses kohën e provës së caktuar prej saj. KPGJL vlerëson se mungesa e arsyetimit në vendimin e gjykatës së apelit përbën një pavlefshmëri thelbësore. Edhe pse dënimi me burgim i pezulluar sipas nenit 59 të KP, në aspektin formal-kohor, rezulton i përmbushur, vlerësimi i ekzekutueshmërisë së tij kërkon një shqyrtim të plotë material dhe procedural. Ky shqyrtim duhet të bëhet në një proces gjyqësor kontradiktor, ku palët të kenë mundësi të paraqesin dhe të kundërshtojnë prova. Ky proces nuk mund të kryhet nga Gjykata e Lartë, për të cilën ligji nuk parashikon mundësinë e marrjes së provave.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
Maksima – Fitimi i pronësisë me parashkrim fitues pa titull i pasurisë publike të patjetërsueshme, përveç afatit të posedimit, kërkon verifikim të plotë të gjendjes faktike dhe juridike të saj, përfshirë zërin kadastral dhe ndryshimet në destinacion, për të përcaktuar nëse prona është e tjetërsueshme dhe ka humbur karakterin e vet publik.
Fjalë kyçe – parashkrim fitues pa titull, pronë e paluajtshme publike, zëri kadastral, posedim i pandërprerë, tjetërsim prone.
Përmbledhja e vendimit – Shoqëria paditëse ka kërkuar njohjen e pronësisë me parashkrim fitues pa titull mbi një pasuri të paluajtshme të regjistruar si “përrua” në Korçë, të cilën pretendon se e ka poseduar për më shumë se 20 vjet. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë pranoi padinë, duke njohur pronësinë për 8,080 m² bazuar në aktin e ekspertimit, i cili vërtetoi se përroi ishte zhvendosur 600 metra në jug dhe prona nuk kishte funksion publik. Gjykata e Apelit Korçë rrëzoi vendimin, duke argumentuar se prona, e regjistruar si “përrua”, është pasuri publike e patjetërsueshme dhe se afati 20-vjeçar i posedimit nuk ishte plotësuar për shkak të regjistrimeve shtetërore në vitet 1997 dhe 2001, të cilat ndërprisnin parashkrimin. KCGJL prishi vendimin e Apelit dhe e ktheu çështjen për rigjykim, duke konstatuar shkelje procedurale dhe ligjore. Kolegji theksoi se fitimi i pronësisë me parashkrim fitues pa titull sipas nenit 169 të KC për pasurinë e regjistruar si “përrua” kërkon verifikim të saktë të gjendjes faktike dhe juridike përmes dokumentacionit kadastral dhe riekspertimit nga ekspertë të licencuar, për të konfirmuar nëse prona ka humbur karakterin publik për shkak të zhvendosjes së shtratit të përroit dhe nëse posedimi i pandërprerë për 20 vjet është vërtetuar, duke shmangur vendimmarrjen bazuar në prova të pavlefshme ose kontradikta në zërin kadastral.
2. Vendimi nr.00-2024-5347 (856), datë 23.12.2024 i Kolegjit Civil
Maksima – Zëvendësimi i masës së sigurimit të padisë së truallit me masën e ndalimit të tjetërsimit të pjesës takuese për të paditurit, që si pronarë të truallit do të përfitojnë nga kontrata e sipërmarrjes, nuk është i përshtatshëm pa u argumentuar lidhja e saj me objektin e padisë së themelit, si edhe është e pamundur për t’u ekzekutuar pa u konkretizuar pjesa takuese.
Fjalë kyçe – zëvendësim i masës së sigurimit të padisë, truall, kontratë sipërmarrje, masë ndalim tjetërsimi, masë sigurimi e padisë (sekuestro konservative), pjesë takuese.
Përmbledhja e vendimit - Objekti shqyrtimi është rekursi ndaj vendimit të ndërmjetëm për zëvendësimin e masës së sigurimit të padisë të caktuar më parë, rekursuar nga pala e paditur. Gjykata e shkallës së parë ka hequr masën e sigurimit të vendosjes së sekuestros konservative mbi pasurinë truall, objekt i gjykimit të themelit, duke caktuar njëkohësisht në të njëjtin vendim, si masë sigurimi atë të ndalimit të tjetërsimit nga të paditurit të pjesës takuese që pronarët e truallit do të përfitojnë nga kontrata e sipërmarrjes. Mbi ankimin e të dy palëve, gjykata e apelit ka disponuar për lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë. KCGJL vëren se masa e sigurimit të padisë nuk është përshtatshme, pasi nuk është argumentuar nga gjykatat e faktit lidhja ndërmjet objektit të padisë së themelit dhe kësaj mase sigurimi. Në eventualitetin e pranimit të padisë për detyrimin e të paditurve ta njohin pronar paditësin mbi sipërfaqen e truallit, nuk është arsyetuar se në ç’mënyrë dhe në ç’masë një disponim i tillë do të afektonte të drejtat e palëve të lindura nga kontrata e sipërmarrjes. Po ashtu nuk është e qartë dhe e konkretizuar pjesa që të paditurit përfitojnë nga kjo kontratë duke e bërë të pamundur për ta ekzekutuar këtë masë sigurimi. KCGJL vlerëson se zgjidhja e çështjes përfundimisht në përputhje edhe me interesin e palës së paditur, është heqja e masës zëvendësuese së sigurimit.
3. Vendim nr. 00-2025-214 (16), datë 22.01.2025 i Kolegjit Civil.
Maksima – Pretendimi për pjesëtimin e tokës bujqësore së përfituar në zbatim të ligjit nr.750/1991, në cilësinë e bashkëpronarit, ka si kriter të vetëm ligjor të subjektit përfitues, qenien anëtar i familjes bujqësore sipas gjendjes civile në datën 1 gusht 1991.
Fjalë kyçe – pjesëtim pasurie, tokë bujqësore, subjekt përfitues, familje bujqësore, bashkëpronar, AMTP.
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje paditësja, me pretendimin se ka qenë anëtare e familjes bujqësore që është pajisur me Aktin e Marrjes së Tokës në Pronësi, ka kërkuar në cilësinë e bashkëpronares pjesëtimin e pasurisë së përfituar (tokë arë). Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, ka disponuar për lejimin e pjesëtimit të pasurive në mes të paditëses dhe të paditurve, ku secilit i takon të marrë 1/5 pjesë të kësaj pasurie, me argumentin se pjesët takuese të anëtarëve në bashkëpronësi duhet të përcaktohen midis këtyre personave, pasi është një pronë e përfituar në bazë të ligjit nr. 7501, datë 19.07.1991. Gjykata e apelit ka konstatuar se paditësja është pajisur me tokë arë në masën tre dynym në përbërje të familjes së saj faktike, bashkë me nënën dhe vëllain, tashmë i vdekur dhe jo në përbërje të familjes së të paditurit. Nuk është provuar se paditësja ka qenë anëtare e familjes bujqësore të të paditurit dhe për pasojë padia e saj për pjesëtimin e pasurisë së kësaj familjeje bujqësore duhet të rrëzohet si e pabazuar në prova e ligj. KCGJL vlerëson se argumenti i gjykatës së apelit që paditësja ka përfituar tokë si pjesëtare de facto e familjes së saj të përbërë nga ajo, nëna dhe vëllai, është marrë në zbatim dhe interpretim të gabuar ligjit nr. 7501 “Për tokën” si dhe VKM nr.255, datë 02.08.1991 "Për kriteret e ndarjes së tokës bujqësore”. KCGJL vlerëson se ai është një kriter që nuk është i parashikuar në ligj dhe as prej vetë gjykatës nuk është identifikuar ndonjë dispozitë e zbatueshme, ndërkohë që i vetmi kriter ligjor që jep cilësinë e subjektit përfitues në zbatim të ligjit nr.7501, është qenia në numrin e frymëve të familjes sipas gjendjes civile në datën 1 gusht 1991.
4. Vendimi nr. 00-2025-674 (73), datë 12.02.2025 i Kolegjit Civil
Maksima – Anulimi i veprimeve përmbarimore me argumentin e shuarjes së dorëzanisë, pa u kontestuar sipas mjetit të duhur procedural, cenon vendimmarrjen e gjykatës, që nëpërmjet kundërshtimit të një veprimi përmbarimor ka anuluar të gjitha veprimet e tjera përmbarimore, duke tejkaluar në këtë mënyrë vetë objektin e kërkimit dhe natyrën e çështjes objekt gjykimi.
Fjalë kyçe – anulimi i veprimeve përmbarimore, shuarje e dorëzanisë, titull ekzekutiv, kredimarrës.
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje paditësi, në cilësinë e dorëzanësit ka kundërshtuar veprimet e përmbaruesit gjyqësor dhe ka kërkuar pushimin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv, për shkak të mospasjes së titullit si dorëzanës. Ka rezultuar se personi i tretë, banka dhe kredimarrësi, kanë lidhur kontratën për kredi afatshkurtër ku në cilësinë e dorëzanësit të kredimarrësit, rezulton të ketë nënshkruar në të njëjtën kontratë vetë paditësi. Në vijim midis palëve janë nënshkruar disa shtojca, duke ndryshuar vetëm afatin e maturimit të kredisë dhe pas shtojcës së fundit të nënshkruar nga paditësi, janë lidhur mes palëve edhe pesë shtojca të tjera të kontratës bazë, në të cilat në cilësinë e dorëzanësit kanë qenë persona të tjerë fizikë apo juridikë, ndërsa paditësi, nuk ka nënshkruar në asnjë prej tyre. Në kushtet kur edhe pas afatit i maturimit shtesë, kredimarrësi nuk e ka shlyer detyrimin ndaj bankës, kjo e fundit ka konsideruar kontratën bazë të zgjidhur dhe ka kërkuar në gjykatë lëshimin e urdhrit të ekzekutimit. Gjykatat e faktit e kanë pranuar padinë, duke anuluar veprimet përmbarimore dhe pushimin e tyre, me arsyetimin se e drejta e kreditorit kundrejt dorëzanësit ka rënë në dekadencë me kalimin e 6 muajve, duke çuar shuarjen e dorëzanisë. KCGJL vlerëson se objekti i kërkimit dhe shkakut ligjor duhet trajtuar në raport me sentencën unifikuese të vendimit njësues nr. 4411/2023 të KCGJL për aktet që janë tituj ekzekutivë, sipas të cilit mjeti procedurial me të cilin dorëzanësi mund të kërkojë shuarjen e dorëzanisë, është padia për pavlefshmërinë e këtij titulli. Gjykatat e faktit nuk rezultojnë të kenë marrë në analizë mjetin procedural me të cilin pala paditëse ka investuar gjykatën. Gjithashtu, në raport me pjesën arsyetuese të vendimeve të gjykatave të faktit, rezulton se ato janë shprehur përtej kërkimit të paditësit, ku nëpërmjet kundërshtimit të një veprimi përmbarimor, janë anuluar të gjitha veprimet përmbarimore, duke tejkaluar në këtë mënyrë edhe vetë objektin e kërkimit dhe natyrën e çështjes objekt gjykimi.
5. Vendimi nr. 00-2025-751 (106), datë 26.2.2025 i Kolegjit Civil
Maksima – Marrëdhënia juridiko-civile që synon krijimin e të drejtave dhe detyrimeve civile, efektet e të cilës do të fillojnë me përmbushjen e kushtit pezullues, kalimit të pronësisë pas regjistrimit dhe pagesës së plotë të vlerës së dakordësuar, ka efekte të kufizuara ose asnjë efekt të menjëhershëm përveç angazhimeve paraprake të palëve, nëse kushti nuk realizohet.
Fjalë kyçe – kontratë shitblerje me kusht, kusht pezullues, pagesë e plotë e vlerës monetare, efekt ligjor.
Përmbledhja e vendimit – Në çështjen konkrete jemi para një marrëdhënie juridiko-civile e cila ka lindur si rrjedhojë e shfaqjes së vullnetit të dy palëve ndërgjyqëse që kanë synuar krijimin e të drejtave dhe detyrimeve civile, efektet e të cilës do të fillonin me përmbushjen e kushtit, lidhjen e kontratës së shitblerjes. Referuar nenit 84 të KC, kushti është pezullues kur të drejtat dhe detyrimet lindin po të ndodhë ngjarja, ndërsa efektet e veprimit juridik vijnë vetëm kur kushti të realizohet. KCGJL vlerëson se, nisur nga natyra e marrëdhënies, si një kontratë shitblerjeje me kusht pezullues, nuk është analizuar respektimi ose jo të kushtit të deklaratës noteriale. I padituri kundërpaditës ka pretenduar se kjo deklaratë ishte e lidhur me një kusht, lidhjen e kontratës së shitblerjes, i cili nuk është realizuar. Gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit nuk kanë vlerësuar në mënyrë të thelluar këtë pretendim, duke e trajtuar deklaratën si një detyrim të drejtpërdrejtë për pagesë dhe jo si një marrëveshje me kusht. Paditësi i kundërpaditur ka pretenduar se tashmë kishte bërë pagesën e tij duke përfshirë investimin në ndërtimin e objektit dhe se i padituri ka përfituar njëherë nga shitja e pronës. Aktmarrëveshja për shitjen e pronës dhe kontrata noteriale me të cilën paditësi i kundërpaditur ka shitur një pjesë të pronës, nuk janë marrë në analizë nga gjykatat më të ulëta, duke ndikuar në identifikimin dhe kuptimin e detyrimeve midis palëve.
6. Vendimi nr. 00-2025-786 (115), datë 26.02.2025 i Kolegjit Civil
Maksima – Natyra e veçantë e kontratës atipike të sipërmarrjes, përkundrejt pretendimit të paditësit për pagimin e kontributit financiar përkatës si bashkëpronar, legjitimon kërkimin e njohjes së të drejtës si investitor mbi sipërfaqjen ndërtimore si edhe identifikimin dhe dorëzimin në terren të pjesës takuese në ndërtim.
Fjalë kyçe – kontratë sipërmarrje atipike, kontributi financiar si bashkëpronar, investitor, pjesë takuese, dorëzim sendi.
Përmbledhja e vendimit – Në këtë çështje ka rezultuar se paditësja ka kërkuar para gjykatës marrjen në dorëzim të pjesës takuese në ndërtimin tre katësh në përpjesëtim me pjesën që zotëron në bashkëpronësi. Në bazë të marrëveshjes ajo dhe dy vëllezërit e saj kanë rënë dakord t’i japin shoqërisë ndërtuese të drejtën për ndërtim me investimin e të tre bashkëpronarëve. Paditësja ka pretenduar se e ka vënë truallin në dispozicion të ndërtimit, por nuk është lejuar të kontribuojë për realizimin e tij, gjë që sipas saj është bërë me qëllim që ajo jo vetëm të mos përfitojë pjesën e saj në ndërtim, por të humbasë edhe të drejtën e bashkëpronësisë që gëzon mbi truallin. KCGJL vëren se pala paditëse, duke kërkuar t’i njihet e t’i dorëzohet pjesa takuese përkundrejt pagimit të kontributit financiar përkatës në referim të marrëveshjes dhe të të drejtës si bashkëpronare, kërkon njohjen e të drejtës së saj si investitore mbi këtë sipërfaqje ndërtimore, dhe identifikimin e dorëzimin e pjesës së saj takuese në ndërtim. Në zbatim të nenit 16 të KPC gjykata ka detyrimit të cilësojë saktë objektin e mosmarrëveshjes pa e lidhur me mënyrën se si e prezantojnë palët. Marrëveshja e lidhur midis palëve ka natyrën e një kontrate sipërmarrjeje atipike e cila si e tillë rregullohet jo vetëm nga nenet 850 e vijues të KC, por edhe e nga neni 706 e 457 i KC, pasi ka elemente të disa kontratave e më konkretisht: të kontratës së sipërmarrjes, ku njëra palë merr përsipër të krijojë një send për llogari të porositësit, elemente të kontratës së shitjes së sendit të ardhshëm, pasi pronësia mbi sendin njësi shërbimi kalon kur sendi vjen në ekzistencë juridike dhe faktike; elemente të kontratës së shkëmbimit pasi paditësja pretendon se ka vënë në dispozicion të paditurit pasurinë truall, në shkëmbim të të cilit si pasojë e zhvillimit të tij do të marrë në pronësi pjesën takuese të ndërtimit.
7. Vendimi nr. 00-2025-1265 (159) datë 19.03.2025 i Kolegjit Civil
Maksima - Fitimi i pronësisë me parashkrim fitues me titull i banesave shtetërore nuk kërkon domosdoshmërisht një kontratë noteriale për kalimin e pronësisë, por mjafton ekzistenca e një veprimi juridik të dokumentuar minimalisht me shkresë të thjeshtë, si formulari i privatizimit, i cili shpreh vullnetin e palëve për transferimin e pronësisë.
Fjalë kyçe – parashkrim fitues me titull, privatizim banesash, posedim me mirëbesim, pronësi e paluajtshme.
Përmbledhja e vendimit – Paditësit kanë kërkuar njohjen e pronësisë mbi një apartament të ndodhur në qytetin e Durrësit, dhe pajisjen me certifikatë pronësie. Ata pretenduan se babai i tyre, si qiramarrës kishte filluar procesin e privatizimit sipas ligjit nr. 7652/1992, duke paguar tarifën e privatizimit, por nuk e kishte përfunduar për shkak të gjendjes shëndetësore dhe vdekjes në 2003. Paditësit duke poseduar apartamentin me mirëbesim që nga viti 1987, kanë kërkuar njohjen e pronësisë përmes parashkrimit fitues me titull. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës pranoi pjesërisht padinë, duke njohur pronësinë bazuar në posedimin e pandërprerë dhe pagesën e tarifës, por rrëzoi kërkesën për certifikatë pronësie si të parakohshme. Gjykata vlerësoi se veprimi juridik për privatizim ekzistonte, i dokumentuar nga procesverbali i Entit të Banesave dhe listave emërore, pavarësisht mungesës së kontratës noteriale. Gjykata e apelit Durrës prishi vendimin, duke rrëzuar padinë për njohjen e pronësisë, me arsyetimin se mungesa e një shkrese të thjeshtë për veprimin juridik e bënte të paplotësuar kushtin e parashkrimit fitues me titull të parashikuar në nenin 168 të KC, duke refuzuar të pranonte veprimet konkludente. KCGJL thekson se veprimi juridik për kalimin e pronësisë nuk kërkon formë noteriale për parashkrimin fitues, por mund të provohet me dokumente administrative si formularët e privatizimit dhe mandati i pagesës, në të cilët shprehin vullnetin e palëve. Dëmtimi ose humbja e akteve për kalimin e pronësisë nga institucionet shtetërore, qoftë edhe të atyre dokumenteve të realizuara në formën e shkresës së thjeshtë siç ishte formulari nr.3, nuk mund të ngarkojë me përgjegjësi palën përfituese dhe as mund të barazohet me situatën juridike kur veprimet juridike të kalimit të pronësisë nuk janë kryer, sikurse ka konkluduar gjykata e apelit.
8. Vendimi nr. 00-2025-1381, datë 09.04.2025 i Kolegjit Civil
Maksima – 1. Juridiksioni gjyqësor i Konventës së Montrealit mbulon përgjegjësinë e transportuesve ajrorë ndërkombëtarë për dëmet që lidhen me pasagjerët, bagazhet dhe mallrat gjatë transportit dhe përgjegjësinë për vdekjen, plagosjen ose çdo dëmtim tjetër trupor që pëson një pasagjer nëse aksidenti ka ndodhur brenda në aeroplan ose gjatë hipjes ose zbritjes nga aeroplani. 2. Gjykatat kanë juridiksion për paditë e kërkimit e dëmeve indirekte, vetëm nëse kanë juridiksion edhe për dëmin e drejtpërdrejtë. 3. Familjarët që vuajnë dëme pasurore ose jopasurore për shkak të dëmtimit ose vdekjes së një të afërmi, nuk mund të paraqesin padi në vendqëndrimin e zakonshëm të tyre nëse dëmi i drejtpërdrejtë nuk ka ndodhur atje.
Fjalë kyçe – juridiksion i gjykatës shqiptare, dëm indirekt, dëm i drejtpërdrejtë, dëm pasuror ose jopasuror, vendqëndrimin e zakonshëm.
Përmbledhja e vendimit – Ka rezultuar se pala e paditur është një subjekt i së drejtës tregtare italiane, me seli në Itali, me degë në Shqipëri dhe me objekt veprimtarinë në fushën e transportit ajror ndërkombëtar. Paditësi kërkon dëmshpërblim moral dhe pasuror për shkak të vdekjes së nënës së tij, e cila udhëtonte nga Bostoni në Tiranë. Në kontratë ishte përfshirë një shërbim shtesë përkujdesjeje për shkak të moshës së udhëtares. Paditësi pretendon se mungesa e kujdesit gjatë ndalimit në aeroportin e Romës i shkaktoi nënës së tij tronditje psikologjike që solli më pas vdekjen. KCGJL vlerëson se pavarësisht ndërthurjes së elementeve kontraktorë të lidhur me shërbimin kryesor atë të transportit, mosmarrëveshja nuk mund të kualifikohet si e natyrës kontraktore, por si shpërblim i dëmit jashtëkontraktor. Konventa e Montrealit parashikon kriteret alternative që përcaktojnë juridiksionin gjyqësor, por ajo mbulon përgjegjësinë e transportuesve ajrorë ndërkombëtarë për dëmet që lidhen me pasagjerët, bagazhet dhe mallrat gjatë transportit. KCGJL vlerëson se mund të konsiderohej aksident vetëm nëse dëmi do të ndodhte gjatë procesit të imbarkimit. Në rastin konkret, lidhur me juridiksionin e gjykatës, do të gjejnë zbatim parashikimet e të drejtës ndërkombëtare private që sipas nenit 17 të LDNP, vendqëndrimi i zakonshëm i një personi juridik është vendi ku ka selinë qendrore shoqëria. Parashikimi i nenit 80 i LDNP, sipas të cilit gjykatat shqiptare kanë juridiksion për mosmarrëveshjet që rrjedhin nga veprimtaria e një dege ose filiali të personit juridik me seli në Republikën e Shqipërisë, është irrelevant në rastin objekt gjykimi sepse mosmarrëveshja i adresohet vetë shoqërisë. Në kushtet kur asnjë nga elementet faktikë të çështjes nuk lidhen me juridiksionin e gjykatave shqiptare, KCGJL vlerëson të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
9. Vendimi nr. 00-2025-1400(178), datë 09.04.2025 i Kolegjit Civil
Maksima – Kërkimi për shpërblimin e dëmit të ardhur nga shkelja e të drejtës së autorit, një e drejtë subjektive e autorit të veprës, gëzon mbrojtje gjyqësore pavarësisht të drejtave të botuesit të veprës, prandaj nuk është e nevojshme që botuesi i veprës të thirret si person i tretë.
Fjalë kyçe – shpërblim dëmi pasuror dhe moral, e drejta e autorit, e drejta e botuesit të veprës, person i tretë, e drejtë subjektive.
Përmbledhja e vendimit – Paditësi është vënë në dijeni se i padituri ka botuar një cikël leksionesh që është kopje me ndryshime të vogla e librit të tij dhe i është drejtuar gjykatës për dëmshpërblim të dëmit pasuror dhe dëmit moral duke thirrur si person të tretë Zyrën Shqiptare për të Drejtat e Autorit. Paditësi ka pretenduar se në kushtet kur kjo zyrë ka njohur cenimin e së drejtës së autorit nga i padituri, ai kërkon të shpërblehet për dëmin e shkaktuar nga i padituri. Në përfundim të gjykimit gjykata e rrethit gjyqësor ka vendosur detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit shumën e përcaktuar si dëmshpërblim pasuror i ardhur nga përdorimi dhe shfrytëzimi i së drejtës së autorit. Kundër këtij vendimi, pala paditëse dhe pala e paditur, kanë ushtruar ankim në gjykatën e apelit. Gjykata e apelit ka vendosur prishjen e vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor dhe dërgimin e çështjes për rigjykim. Kundër këtij vendimi, i padituri ka ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë. Në përfundim KCGJL vlerëson se arsyetimi i vendimit nga gjykata e apelit, për mungesën e hetimit të plotë për marrjen e provave dhe për mosformimin e drejtë të ndërgjyqësisë nga mosthirrja si person i tretë i Qendrës së Shërbimeve dhe Praktikave Ligjore të Integruara, nuk bazohet në nenin 467 të KPC. Thirrja në pozitën procedurale e QSHPLI nuk është e nevojshme për sa kohë që mbrojtja e së drejtës së autorit është një e drejtë subjektive e lidhur drejtpërdrejt me autorin e veprës dhe mosthirrja e botuesit të veprës letrare nuk prek automatikisht të drejtën e botuesit.
2. Jurisprudencë e GJEDNJ kundër Shqipërisë
Maksima - Paanshmëria në dukje e një gjyqtari që ka gjykuar më parë çështje të ngjashme, me të njëjtat palë, përbën shkelje të së drejtës për një proces të rregullt ligjor, nëse palët nuk kanë pasur mundësi të kërkojnë përjashtimin e tij. (Fjalë kyçe: paanshmëria e gjyqtarit, proces i rregullt ligjor, sekuestro asetesh, dhomë këshillimi, kërkesë për përjashtim, masa të posacme, rihapje e procesit, neni 46 i Konventës)
Në çështjen “Ismailaj dhe të tjerë” , kërkesa nr. 28873/22, vendim i datës 08/07/2025, GJEDNJ gjeti shkelje të së drejtës për një proces të rregullt ligjor si pasojë e paanshmërisë në dukje të një gjyqtari të Gjykatës së Lartë, i cili kishte marrë pjesë dhe më herët në procedura të tjera të ngjashme konfiskimi pasurie ndaj kërkuesve në shkallë të parë. Në proceset e mëparshme gjykata ka vlerësuar se ankuesi nuk justifikonte me mjete të ligjshme pasurinë e tij, dhe pavarësisht se në procesin në fjalë pasuritë e sekuestruara ishin të ndryshme, Gjykata e Lartë, me një trupë në përmbajtje me të njëjtin gjyqtar, bëri gjetje të ngjashme për sa kohë që të dy proceset u bazuan në sekuestrimin e aseteve të përfituara si pasojë e pastrimit të parave. Për shkak të natyrës së gjykimit në Gjykatën e Lartë si gjykatë ligji, dhe gjyqtarit në fjalë iu desh të vlerësonte nëse arsyetimi ligjor i bërë më parë nga gjykatat e faktit ishte i vlefshëm dhe për këtë rast. Gjykata vuri në dukje gjithashtu se nuk ka prova që kërkuesit të kenë qenë të njoftuar për përbërjen e trupës gjykuese apo për datën e mbajtjes së dhomës së këshillimit, duke u mohuar kështu mundësinë për të kërkuar përjashtimin e gjyqtarit. Po ashtu, nuk rezulton që gjyqtari ta ketë kërkuar vetë përjashtimin nga çështja. Në këto rrethana, GJEDNJ konstatoi shkelje të nenit 6 të Konventës për shkak të mungesës së paanshmërisë së trupës gjykuese. Në lidhje me kërkesën për rihapjen e procesit, Gjykata vlerësoi se ndonëse neni 46 i Konventës i lë shteteve anëtare një hapësirë për të përcaktuar mënyrën më të përshtatshme të zbatimit të masave individuale, rihapja e procesit përbën një mundësi të parashikuar brenda sistemit ligjor shqiptar dhe mbetet një mekanizëm i ligjshëm për zbatimin e këtij vendimi.
Maksima - Ekzistenca e konflikteve të kaluara verbale ose mosmarrëveshjeve në kuadër të një organi kolegjial nuk mjafton për të provuar paanshmërinë e një gjyqtari, në mungesë të fakteve që tregojnë paragjykim personal. (Fjalë kyçe:paanshmëria në dukje e gjyqtarit, proces i rregullt ligjor, organ kolegjial, shkarkim nga detyra)
Në çështjen “Broci kundër Shqipërisë”, kërkesa nr. 57935/18, vendim i datës 20 maj 2025, kërkuesi pretendoi shkelje të së drejtës për jetë private dhe të parimit të paanësisë së gjykatës, për shkak të pjesëmarrjes në Kolegjin e Posaçëm të Apelimit (KPA) të një anëtari me të cilin kishte pasur më parë konflikte verbale në Këshillin e Lartë të Drejtësisë. Gjykata Evropiane për të Drejtat e Njeriut (GJEDNJ) e vlerësoi kërkesën nën nenin 6 dhe 8 të Konventës si të pabazuar, duke konstatuar se kërkuesi nuk provoi ekzistencën e një konflikti të tillë personal që të cenonte paanësinë e gjyqtarit. Mospërkrahja në një votim të vitit 2006 dhe debatet në një organ kolegjial nuk përbëjnë arsye të mjaftueshme për të konstatuar njëanshmëri. Gjykata gjithashtu vlerësoi se shkarkimi nga detyra ishte i ligjshëm dhe proporcional, për shkak të mungesës së justifikimit të pasurive nga ana e kërkuesit.
Maksima - Masat disiplinore ose sanksionuese ndaj avokatëve në kuadër të procesit gjyqësor nuk bien domosdoshmërisht nën fushën e zbatimit të nenit 6 § 1 të Konventës, nëse nuk prekin të drejta civile të mirëfillta dhe lidhen me ruajtjen e rendit dhe administrimit të drejtësisë. (Fjalë kyçe: masa disiplinore, gjobë, avokat, të drejta civile, akses në gjykatë, administrim i drejtësisë)
Në çështjen “Lamaj kundër Shqipërisë”, kërkesa nr. 12756/22, vendim i datës 20 maj 2025, kërkuesi në cilësinë e avokatit pretendoi shkelje të parimit të gjykatës së paanshme dhe të drejtës për akses në Gjykatën Kushtetuese, për shkak të një gjobe të vendosur ndaj tij nga Gjykata e Lartë për paraqitje të kërkesave abuzive. GJEDNJ e konsideroi kërkesën të pabazuar, duke theksuar se neni 6/1 i Konventës nuk zbatohet për masat sanksionuese ndaj avokatëve gjatë një procesi gjyqësor, të cilat lidhen me nevojën për të garantuar administrimin e duhur të drejtësisë. Gjykata e njohu faktin se vendimi i ndërmjetëm i datës 8 janar 2021 i vendosi kërkuesit një detyrim pasuror, megjithatë, vetëm fakti që një mosmarrëveshje ka natyrë “pasurore” nuk është i mjaftueshëm në vetvete për të sjellë në zbatim nenin 6 § 1 të Konventës në aspektin e tij “civil” .
Maksima – Nuk konsiderohet formalizëm i tepruar, kur cenimi i aksesit në gjykatë vjen si pasojë e mosrespektimit të afateve procedurale për shkak të neglizhencës së vetë palës.
Mosrespektimi i afateve procedurale si pasojë e neglizhencës së vetë palës nuk përbën cenim të së drejtës për akses në gjykatë, kur autoritetet nuk kanë zbatuar rregullat në mënyrë tepër formale apo arbitrare. (Fjalë kyçe: cenim aksesi, ankim kushtetues, jashtë afatit, mungesë adrese kontakti, formalizëm i tepruar)
Në çështjen “Arginert SHPK Tiranë kundër Shqipërisë”, kërkesa nr. 56411/15, ku kërkuesi pretendoi cenim të aksesit në Gjykatën Kushtetuese, si rezultat i zbatimit të rregullave strikte procedurale, pasi ankesa e saj kushtetuese u rrëzua për shkak të paraqitjes jashtë afatit dyvjeçar. Gjykata konstatoi se vonesa ishte rezultat i mungesës së një adrese të vlefshme kontakti nga ana e vetë shoqërisë, çka bëri të pamundur dorëzimin e korrespondencës nga Gjykata Kushtetuese për të kërkuar dokumentacionin e nevojshëm. Meqenëse situata ishte shkaktuar nga veprimet e vetë aplikuesit dhe jo nga një interpretim tepër formal i rregullave procedurale, Gjykata vlerësoi se nuk kishte shkelje të nenit 6 § 1 të Konventës.
Në çështjet Pajova dhe Barjami, kërkesa nr. 83902/17 33097/18, dhe Kacorri nr. 55662/22 në datë 19/06/2025, GJEDNJ vendosi ti ç’regjistrojë nga lista e çështjeve për shkak të humbjes së interesit të kërkuesve, pasi nuk iu përgjigjën korrespondencave të Gjykatës në sistemin e-comms.
3. Pasqyrimi i aktiviteteve të Gjykatës së Lartë
Në datat 9 dhe 10 qershor 2025 Shqipëria mirëpriti “Konferencën e Kryetarëve të Gjykatave të Larta të Evropës Qendrore dhe Lindore”, e cilësuar një ndër ngjarjet më të rëndësishme rajonale në fushën e drejtësisë. Konferenca që i zhvilloi punimet e saj në qytetin bregdetar të Vlorës, u organizua nga Gjykata e Lartë e Shqipërisë, në bashkëpunim me CEELI Institute dhe me mbështetjen e gjyqtarëve amerikanë të angazhuar në nisma për forcimin e sundimit të ligjit. Në këtë forum morën pjesë kryetarë gjykatash, zëvendëskryetarë dhe gjyqtarë të lartë, të cilët përfaqësuan sistemet gjyqësore të Shqipërisë, Bullgarisë, Republikës Çeke, Kosovës, Lituanisë, Malit të Zi, Maqedonisë së Veriut, Polonisë, Rumanisë, Sllovenisë, Ukrainës dhe SHBA. Prania e tyre konfirmoi rëndësinë e këtij takimi si një hap drejt forcimit të bashkëpunimit ndërgjyqësor dhe shkëmbimit të përvojave në nivel rajonal dhe më gjerë. https://gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/media/konferenca-e-kryetareve-te-gjykatave-te-larta-te-evropes-qendrore-dhe-lindore-vlore-9-10-qershor-2025
Në datën 25 qershor 2025 Kryetari i Gjykatës së Lartë, z. Sokol Sadushi, priti në një takim, Ambasadorin e ri të Mbretërisë së Spanjës në Shqipëri, Sh.T.Z. Gabriel Cremades Ventura. Kryetari shprehu interes për forcimin e marrëdhënieve me Gjykatën e Lartë të Spanjës, bazuar në bashkëpunimin ekzistues në kuadër të forumeve profesionale ndërkombëtare ku Gjykata e Lartë e Shqipërisë është anëtare aktive. Z. Sadushi vlerësoi rolin dhe angazhimin afatgjatë të Spanjës në organizimin e Kongresin Botëror të Ligjit dhe theksoi përkushtimin e Gjykatës së Lartë të Shqipërisë për të mirëpritur edicionin e këtij Kongresi në vitin 2027, si një nga institucionet pritëse. https://gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/media/ambasadori-i-mbreterise-se-spanjes-ne-tirane-gabriel-cremades-ventura-takon-kryetarin-e-gjykates-se-larte-z.-sokol-sadushi
Në datën 30 qershor 2025 në Konferencën Kombëtare të organizuar në kuadër të diplomimit të brezit të ri të magjistratëve, me temë: Dimensioni i integritetit në funksionin e magjistratit. Angazhimi ndaj drejtësisë, Kryetari i Gjykatës së Lartë, Prof. Dr. Sokol Sadushi mbajti kumtesën e tij të titulluar “Integriteti gjyqësor përballë tundimit të konformizmit: Reflektime mbi guximin moral të magjistratit”. Prof. Sadushi theksoi: “integriteti nuk është vetëm mospërfshirje në korrupsion. Është koherencë mes ligjit dhe ndërgjegjes. Magjistrati me integritet është ai që jo vetëm zgjedh të mos e shkelë ligjin, por ta zbatojë atë; ai që përballë një opinioni të zhurmshëm publik, qëndron i palëkundur në bindjen se drejtësia nuk është çështje shumice, por çështje dinjiteti personal dhe institucional.” https://gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/fjalime/%22integriteti-gjyqesor-perballe-tundimit-te-konformizmit:-reflektime-mbi-guximin-moral-te-magjistratit%22
Në datën 16.07.2025, Kryetari i Gjykatës së Lartë, z. Sokol Sadushi dha një intervistë ekskluzive për Radio Televizionin Shqiptar. Në intervistën e dhënë gazetares Sonila Agostini, autore e programit "Ngjarja Kryesore" z. Sadushi foli mbi ecurinë e Reformës në Drejtësi në këto nëntë vite, sfidat me të cilat përballet sistemi gjyqësor, si dhe rolin që luan Gjykata e Lartë në këtë kontekst. Ai u ndal te volumi i lartë i dosjeve të mbartura, gjendja kritike në gjykatat e apelit dhe të shkallës së parë, si dhe mundësinë që Gjykata e Lartë të shërbejë si model për përmirësimin e sistemit.
Për më tepër ndiqni intervistën në: https://www.youtube.com/watch?v=y1lbf3Scpio&ab_channel=GjykataeLart%C3%ABeRepublik%C3%ABss%C3%ABShqip%C3%ABris%C3%AB
4. Abonohu në buletinin informativ elektronik
Abonohu në buletinin informativ elektronik, duke plotësuar formularin në linkun https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/buletini dhe njihu me përmbajtjen e tyre në linkun https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/buletini
5. Njihu me jurisprudencën në JUDIX
Abonohu në JUDIX për t`u njohur me jurisprudencën e përzgjedhur të Gjykatës së Lartë, duke plotësuar të dhënat në linkun: https://judix.gjykataelarte.gov.al/
6. Formati i rekursit në Gjykatën e Lartë
Gjykata e Lartë këshillon përdorimin e formatit të miratuar të rekursit, që gjendet në linkun: https://gjykata-media.s3.eu-central-1.amazonaës.com/format_rekursi_5207_1_3d
7. Informacion mbi zgjidhjen e çështjeve gjyqësore
Gjykata e Lartë këshillon frekuentimin e rubrikës “Njoftime për publikun”, për t`u njohur me vendimmarrjet e përditshme të trupave gjyqësore të çdo Kolegji të Gjykatës së Lartë në linkun: https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/lajme/publiku
8. Vizitat në Gjykatën e Lartë (Gjykata e Hapur/Open court)
Gjykata e Lartë mundëson pjesëmarrjen e çdo të interesuari (qytetar, studiues, praktikant i së drejtës, student apo nxënës shkolle) në seanca gjyqësore apo që dëshiron të vizitojë institucionin, duke afruar veprimtarinë e saj të përditshme me publikun. Ky akses mundësohet përmes aplikimit të thjeshtë elektronik, duke plotësuar modulet (emër, mbiemër, email dhe përmbajtjen e mesazhit/arsyet e vizitës). Aplikoni duke vizituar linkun: https://www.gjykataelarte.gov.al/sq/akrediti
Kontakto:
Tel.: +355 4 2257304;
Fax: +355 (4) 228837;
Email: info@gjykataelarte.gov.al
Adresa postare: Rruga: "Ibrahim Rugova", nr. 20, 1001, Tiranë, Shqipëri.